Cartago en Charlies

Gister was onze laatste vrijdag, dus hebben we dan ook besloten om het hotel te verlaten en op pad te gaan. Na wat aan school gewerkt te hebben, contact te hebben gehad met mensen uit Nederland, hebben we de bus naar Cartago genomen. Cartago is de voormalige hoofdstad van Costa Rica. We wilden in eerste instantie naar de hoofdstad San Jose gaan, maar we waren veel te laat om te bus daar naar toe te pakken.

In Turrialba regende het niet, maar na een busrit van bijna 1,5 uur kwamen we in het regenachtige Cartago terecht. Erg jammer, want het regende echt hevig! En wij waren natuurlijk zonder paraplu of regenjas op pad gegaan. Het was dan ook van de ene winkelmall naar de andere winkelmall rennen.

Na het geren kregen we honger en besloten we bij de... Pizzahut te eten. Een tent dat we kennen uit Nederland, maar dus blijkbaar internationaal net zo groot is al McDonalds. Ik koos voor een pizza met veel vlees, een grote pizza met veel vlees! Hmm daar had ik trek in. Alleen waren m'n ogen groter dan m'n buik, en lachte elke ober die voorbij kwam zich rot, want een pizza die voor een familie bedoeld is, krijg ik in m'n eentje natuurlijk nooit op! Mooiste is dat Wilfred ook 1 van de grootste had en we aan het einde van de rit in totaal 1 grote pizza over hadden. Zonde van het geld!

Toen we naar buiten liepen was het gelukkig gestopt met regenen, maar hadden we het wel gezien in Cartago. Het was overigens pikke donker dus veel te bewonderen was er niet meer. We konden ons niet meer herinneren waar we waren uitgestapt, dus vroegen we aan een willekeurig iemand waar we moesten opstappen voor de bus naar Turrialba. Deze vriendelijke meneer (een buschauffeur) wees ons de weg, maar ergens twijfelde ik en vroeg het voor de zekerheid aan iemand anders. De jongedame stuurde ons uiteindelijk de hele andere kant op, wat uiteindelijk wel goed bleek te zijn. Weet niet wat het is, maar vertrouw toch eerder een vrouw dan een man. Vreemd?!

Het was een grote touringbus die ons naar Turrialba bracht, lekker slapen werd dat dus. De terugreis bleek dan ook een stuk korter te duren dan de heenreis. In Turrialba aangekomen hebben we een rondje gelopen door Turrialba en zijn we uiteindelijk naar Charlies gelopen. Onze vaste tent op de zaterdagavond, zoals jullie al weten.

In Charlies hebben we ons weer uitstekend vermaakt en gelachen met de gasten die we al reeds kennen. Het was zelfs zo dat de werknemers van Charlies ons een weekend hadden gemist. Maar na de gekleurde gezichten van ons gezien te hebben, begrepen ze dat we voor een paar dagen naar de zon vertrokken waren. Uiteindelijk is de avond afgelopen met een dronken dj, ober en eigenaar. De dj wilt nooit van onze Bacardi drinken, maar waagde zich er dit keer dan toch aan, erg grappig. Daarnaast dronk onze ober weer stiekem mee, maar owee als z'n baas het ziet. Maar... we hebben de eigenaar ook zo ver gekregen om mee te drinken (dus mocht onze ober het ook), tot dat hij glazige oogjes begon te krijgen en niet meer wilde!

Dandry en Wilfred de Bastards!

¡Hasta mañana - Pura Vida!

Regenachtige zondag

Nee, ik ben niet in de war met de dagen, maar vandaag voelde echt als een typische saaie regenachtige zondag in Nederland. Sinds dat we terug zijn gekomen uit Panama heeft het niet gestopt met regenen, en daar wordt je dan ook niet echt blij van. Je kunt niets doen, en daarnaast zijn er ook geen gasten in het hotel, waardoor het alsmaar saaier is.

Ik heb dan wel niets te klagen met de temperatuur, maar een trui is geen overbodige luxe op dit moment. Ben blij dat ik deze dan ook heb meegenomen, en niet alleen maar korte broeken en t-shirts. Maar, het is altijd nog beter dan de 0 graden die men in Nederland heeft!

Vandaag is een echte socialize dag geweest. Ik heb met veel mensen uit Nederland gesproken en met m'n mamsie. Grappige was dat terwijl we aan het Skypen waren het tv programma Van Der Vorst Ziet Sterren begon en het programma over Nick vd Wall/DJ Afrojack zou gaan, dus ik dit gelijk mee kon kijken.. live stream! Ik heb dit programma uiteraard weer terug gekeken op m'n iPad, want het was niet altijd even goed te horen via de computer.

Morgen is onze laatste vrije dag, en we hebben dan ook besloten om toch nog een dagje weg te gaan, want heel de dag saai binnen zitten is ook niets. We zitten er over na te denken om naar een grote stad te gaan, of Cartago of San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. In Panama hebben we twee Nederlandse jongens ontmoet die in San Jose verblijven, dus wie weet dat we daar langs gaan.

Nu gaat er nog een glas jus d'orange naar binnen, worden de tandjes gepoetst en ga ik in m'n bed de nieuwe the Voice of Holland kijken. Buenas noches!

¡Hasta mañana - Pura Vida!

Lekker bijkomen

In het vorige verhaal gaf ik aan, dat het hier al een beetje als thuis begint, maar dan ook in veel opzichten. Het eten is goed, de collega's zijn super, een lekkere warme douche en het bed waar ik in slaap is ook goed te doen. Dit zorgde er dan ook voor dat ik tot een uurtje of half 12 in m'n bed bleef liggen. Lekker lui, en zo was heel de dag eigenlijk.

Het was in eerste opzichte de bedoeling dat we 's ochtends vroeg weer verder zouden gaan reizen, maar we kunnen nergens heen. Heel de Pacifische kust is onbegaanbaar geworden door de grote regenvallen, velen dorpen en steden zijn zelfs ondergelopen. Bizar dat er in zo'n klein land, 1,2 x groter dan Nederland, zo veel verschillen kunnen zijn in temperaturen en klimaat.

Hierdoor zijn we dus genoodzaakt om thuis te blijven en misschien maar eens weer wat aan de stageopdrachten te gaan doen, aangezien we in de eerste hier voor zijn. Maar ja, officieel heb ik nog drie vrije dagen, dus het zou zo maar eens kunnen zijn dat het 'm niet gaat worden.

Een leuk nieuwtje nog: kreeg denet een telefoontje van m'n vriendin, althans zo bracht m'n collega het. Na een paar zinnen door de telefoon heen had ik nog steeds niet door wie het was, tot dat ze der naam zei: 'Yadira'. Zo lief, ze belde speciaal op om te vragen hoe de reis was gegaan, of we veilig thuis zijn gekomen, hoe de dagen in Panama waren, dat ze m'n kleren had gewassen en m'n bed had opgemaakt. Liefste en leukste vrouw die ik tot nu toe heb ontmoet in Costa Rica!

Ik ga nu heerlijk op de bank liggen met m'n iPad en de Nederlandse programma's als the Voice of Holland en Ik Hou van Holland terug kijken.

¡Hasta mañana - Pura Vida!

Terugreis naar de Lodge

Na maar een paar uurtjes geslapen te hebben, ging helaas de wekker. We hadden voor 1 nacht van kamer geruild, dus ik sliep wel een stuk comfortabeler dan de afgelopen avonden.

Verder had ik (jammer genoeg) in de laatste twee dagen een verborgen douchen gevonden, die wat meer water los liet dan mijn pisstraal. Wat nu dus wel heerlijk was, voor de lange terug reis. De reis heeft uiteindelijk 9 uur geduurd. Met een bootje, twee kleine toeristen busjes en vier grote bussen, wat was ik blij dat ik thuis was! Wel raar dat ik dit hotel in Turrialba al als thuis begin te zien.

's Ochtends om iets voor achten checkten we uit en gingen we naar de overkant, waar Richelle al zat te wachten om ons uit te zwaaien. Lieverd! Net zoals in Costa Rica gaat het in Panama ook allemaal tranquillo (rustig aan), dus in plaats van dat we om 8 uur met de boot vertrokken, vertrokken we pas om half 9. Dit kwam mooi uit, want dan kon ik even wat lekkers halen voor onderweg in de dichstbijzijnde supermarkt.

We vertrokken weer met zo'n 20 man naar het vaste land toe, en vanaf daar gingen we met een klein busje verder. De vorige keer zat het busje helemaal vol, maar nu zaten alleen wij twee er in: heeeeeerlijk, benen lang uit en de oogjes sluiten!

Dit ging alleen heel de reis zo, af en toe gingen de ogen op om me de weg te wijzen naar de volgende busstation, maar in de bus was het toch moeilijk om elke keer m'n ogen open te houden. Hoe zou dat nou komen.. door de party's? door het weinig slapen? door dat de zon elke dag volle bak op m'n bolletje brandde? ofdoor het vele lange reizen? Ik gooi het op de laatste twee!

In de laatste bus, de bus van Turrialba naar Santa Cruz, kwamen we een collega tegen en was het net als een week gelegen weer lachen geblazen. Gerardo gaf aan dat hij en de jongens ons gemist had en dat er niet veel gebeurd was in het hotel. Toch leuk om te horen!

In de Lodge aangekomen heb ik goed gegeten, een lange warme douche genomen (was ik aan toe!) en ben ik lekker op tijd m'n bedje ingedoken.

¡Hasta mañana - Pura Vida!

What happens in Panama, stays in Panama

Afgelopen avond was net zoals de anderen avonden, super gezellig! Het was een maandag avond, maar het was goed druk. We begonnen in de bar La Iguana en gingen daarna met een grote groep naar Barco Hundido. Blijkbaar gaat dat elk weekend zo, men begint in La Iguana en eindigt de avond in Barco Hundido. Samen met m’n danspartner heb ik dan ook weer de sterren van de hemel gedanst, tot in de vroege ochtenduren.

Het was vandaag weer een stralende mooie dag, en omdat het de laatste dag van Wilfred en mij in Bocas was, besloten we heerlijk te gaan luieren en te gaan bakken op het strand. We pakten een bootje en gingen weer naar het Wizard strand. Daar hebben we met z’n allen een paar uurtjes lekker gelegen en gezwommen.

Hier heb ik dan ook een lekker kleurtje gekregen, was ook wel nodig, want in Turrialba wordt ik niet bepaald bruin. En het zou wat zijn als ik na 4 maanden terug in Nederland kom en niet veel bruiner ben geworden!

’s Avonds zijn we nog uit eten geweest, en hebben we nog daarna nog een afscheidsdrankje gedaan in Barco Hundido.

Vervolgens is mijn avond onder de sterrenhemel aan de waterkant geëindigd. What happens in Panama, stays in Panama.

¡Hasta manana – Pura Vida!

Tweede jungle tour

Na een onrustig avondje, het was erg moeilijk in slaap vallen op een bed die je best kan vergelijken met een houten vloer, en ontbeten te hebben, besloten we om naar een ander eilandje te gaan. Een eilandje waar we, voor ons gevoel, nog niet geweest waren en van anderen een hoop verhalen over gehoord hadden. Positieve verhalen, dat er veel te beleven is en ook super mooi is. Bleek dus helemaal niet waar te zijn, er was helemaal niks bijzonders, dan alleen het strand. Mooi ingetuind, thanks Richelle!

Met z’n drietjes (Richelle, Wilfred en ik) gingen we op pad naar het eilandje Bastimentos. Na de ‘boulevard’ afgelopen te hebben en een beetje verdwaald waren (we waren opzoek naar het strand) kwam er een klein aapie naar ons toe lopen die ons de weg naar het strand wees. Het was een weg midden door de jungle, waar wij na 15 minuten lopen het gevoel hadden dat we helemaal verkeerd liepen. We besloten terug te lopen, omdat het er naar uit zag dat we midden het eiland op gingen en dus nooit bij het strand uit zouden komen. Toen we weer bij de boulevard aankwamen vroegen we aan een oudere mevrouw de weg, maar ook zij wees ons naar het zelfde paadje en gaf aan dat het niet super ver lopen was. Wij besloten naar de andere kant van de boulevard te lopen, maar terwijl we die kant op liepen zagen we allemaal strandborden de andere richting op staan. We moesten terug! Dat krijg je met twee gasten en een dame, Mars en Venus effect!

We besloten dus om terug te lopen en na een jungletour van minimaal 30 minuten, kwamen we dan eindelijk bij het Wizard strand aan. Een super mooi strand, waar niemand te bekennen was! Alleen wij drietjes. Richelle had van een vriendin gehoord, dat je via dit strand naar het Red Frog strand kon lopen. Daar gingen we dan, liepen het hele strand af (zo’n 30 minuten) en kwamen toevallig een stelletje tegen. Zij kwamen van Red Frog Beach, het kon dus wel! Zij gaven aan dat het zo’n 30 minuten lopen was, middel door de jungle, stukken drijfzand en veel modder tegen kwam en de kans groot was dat je slangen zou tegen komen. Toch gingen we verder!

Onderweg kwamen we nog een koppel tegen, dus er waren al twee koppels die het hadden overleefd, dan zouden wij het ook met moeten overleven. Het was een heftige tocht, en zeker omdat ik mijn slippers na zo’n 5 minuten lopen al kwijt raakte in een grote modderpoel.

Twee dingen waren zeker, het was een heftige leuke tour, en velen malen goedkoper dan de jungle tour van gister. Na zo’n 30 minuten door de jungle gelopen te hebben, kwamen we dan bij Red Frog aan. Hier is de zee nog mooier, ondanks het de zelfde zee is. Raar niet waar? Of dat we nog slangen zijn tegen gekomen? Nee, helaas! Maar, misschien maar beter ook.

Het grappige was dat we hier Johnny en Kees weer tegen kwamen. Weer een hoop gelachen dus, lekker geluncht en met z’n allen een lancha terug naar de Lounge genomen.

Vanavond is de laatste avond van Johnny en Kees, dus we gaan met z’n allen uit eten en zullen daarna vast nog wel een paar drankjes gaan doen.

Het was weer een dag vol met avontuur!

¡Hasta mañana – Pura Vida!

Jungle tour

Oei… moeilijk opstaan! Maar we moesten wel, want de gids zou om half 10 bij de Lounge zijn met z’n bootje voor de jungle tour.

De zaterdagavond was super gezellig! Tussen 11 en 1 werd het erg druk en voor je het wist, lagen er zo’n 15 bootjes aan elkaar vast aan de steiger van de Lounge. Iedereen van alle eilandjes komt namelijk naar de Lounge op de zaterdagavond. Elk land heeft zijn eigen cultuur, maar wat betreft party’s gaat iedereen los en zo gingen we dan ook los met minimaal 20 verschillende nationaliteiten. Erg gelachen ook met de Canadees, hij had een paardenmasker bij zich.. die ik plots over m’n hoofd kreeg en hij bij mij achterop sprong en we zo door de dansende, springende en juichende menigte galoppeerden!

Het was dat de zon me weer op de been bracht, want anders was het een zware tour geworden. De jungle tour.. we werden om 10 uur opgehaald en vaarden zo’n ¾ uur richting de jungle. Je vraagt je af hoe een jungle er hier uit ziet, aangezien het alleen maar kleine eilandjes zijn en je er zelf niet veel van zou verwachten, maar het was best mooi. Plots gingen de motors uit en vaarden we een klein paadje in. Het was op sommige stukken niet veel breder dan 5 meter, respect voor de kapitein!

We bevonden ons midden in de jungle.. je zag ontzettend veel verschillenden krabjes, vogels, luiaarden en etc. Na een half uurtje heel zachtjes gevaren te hebben legden we aan bij een steiger, waarna we de tocht te voet vervolgden. We liepen dwars door het oerwoud naar een klein hutje, waar zoveel kinderen aanwezig waren, dat het wel op een school leek. Voorbehoedsmiddelen kennen ze hier dus niet.

Er kwam een klein jochie met een paar lampjes aanlopen, waarna we onze weg weer verder vervolgden. De lampjes moesten op de hoofd en na zo’n 10 minuten door het oerwoud gelopen te hebben, kwamen we bij een ingang van een grot. Zonder van te voren informatie verstrekt te hebben, gingen we gezamenlijk de grot in. Bizar, maar oké let’s go. We waren goed sportief bezig en dachten dat we door de introweek in de Ardennen al wat gewend waren, maar dit was wel even andere koek. Op sommige stukken stond het water tot boven je knieën, daarnaast druppelde er overal water, was het letterlijk klimmen en klauteren om verder te komen en was het af en toe oppassen voor de vleermuizen. Deze vlogen letterlijk langs je heen en soms zelfs tegen je aan!

Terug uit de grot, liepen we weer door de jungle naar het bootje, waar we hebben geluncht en daarna onze weg vervolgden naar een mooi snorkelplekje. Dit plekje was nog veel mooier dan de snorkelplek van een paar dagen terug. Het Oceaonium in Diergaarde Blijdorp is er niks bij!

’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest en heb ik Richelle met der ontzettend zware backpack naar der hostel gebracht. Nu weet ik het zeker backpacken is echt niks voor mij. Continue zo’n 30 kilo op je lichaam dragen, is toch niet niks. Respect voor haar en de andere backpackers!

Later op de avond zijn we samen met Johnny en Kees (de twee Nederlandse gasten, zoals wij ze noemen) een klein sappie gaan doen in Barco Hundido en zijn we op tijd naar bed gegaan.

¡Hasta mañana – Pura Vida!

Relax dagje

Gisteravond was een super gezellige avond en hielden we daardoor vandaag een relax dagje. Overdag dan, want vanavond gaan de dansschoenen weer aan!

We gingen met z’n allen, in totaal 5, naar de overkant om te lunchen en de winkeltjes te bekijken. Wilfred is verslaafd geraakt aan het kopen van zelfgemaakte armbandjes bij van die kleine kraampjes, waardoor hij er hier weer een paar van kocht.

We liepen de boulevard af en kwamen bij een hostel aan waar Richelle vanaf morgen verder zal overnachten. Vanuit dit hostel gaat ze ook vrijwilligerswerk doen, les geven aan kleine kinderen op een schooltje. Super leuk. Meerdere mensen/vrienden die ik ken gaan voor hun studie naar het buitenland om daar vrijwilligerswerk te doen, iets wat nu dan ook achter in mijn hoofd geprent zit om een keer te gaan doen.

In de loop van de middag gingen we weer terug naar Aqua Lounge waar we heerlijk in het water gechild hebben en hebben gezond. Tevens hebben we onze terugreis verzet, want het mag nog al logisch zijn dat we niet al morgenochtend terug gaan naar Costa Rica. We hebben deze daarom naar woensdagochtend verplaatst. Daarnaast hebben we een jungle tour geboekt voor morgen. Spannend! Dit doen we met z’n 5en + 2 andere Nederlandse jongens die we hebben ontmoet op de Lounge. Die zijn net zo gek als ons, dus wordt lachen geblazen!

We deden ’s middags weer het spelletje Bier Pong, en het ging weer super goed. Dit keer stond ik samen met Wilfred en onze tegenstanders waren de Canadees en de Engelsman. Zij konden maar niet geloven waarom elke keer alles raak ging bij ons. Het zag er even naar uit dat wij alles weg speelden en dat zij naast hun bekers ook minimaal 7 bekertjes van ons leeg moesten drinken. Maar helaas, ze kwamen terug en zo dronk een ieder aan het einde 1 bekertje leeg. Super leuke gasten, ontzettend mee gelachen en ook zij blijven tot woensdagochtend, dus wordt wat!

Vanavond gaan we weer uit eten en gaan we feesten op de Lounge. Elke zaterdag zijn er namelijk grote feesten op de Lounge, dus we zijn benieuwd! Maar ben wel aan toe aan een leuk feest en zeker zo met deze temperaturen en omgeving.

¡Hasta mañana – Pura Vida!