Gister was onze laatste vrijdag, dus hebben we dan ook besloten om het hotel te verlaten en op pad te gaan. Na wat aan school gewerkt te hebben, contact te hebben gehad met mensen uit Nederland, hebben we de bus naar Cartago genomen. Cartago is de voormalige hoofdstad van Costa Rica. We wilden in eerste instantie naar de hoofdstad San Jose gaan, maar we waren veel te laat om te bus daar naar toe te pakken.

In Turrialba regende het niet, maar na een busrit van bijna 1,5 uur kwamen we in het regenachtige Cartago terecht. Erg jammer, want het regende echt hevig! En wij waren natuurlijk zonder paraplu of regenjas op pad gegaan. Het was dan ook van de ene winkelmall naar de andere winkelmall rennen.

Na het geren kregen we honger en besloten we bij de... Pizzahut te eten. Een tent dat we kennen uit Nederland, maar dus blijkbaar internationaal net zo groot is al McDonalds. Ik koos voor een pizza met veel vlees, een grote pizza met veel vlees! Hmm daar had ik trek in. Alleen waren m'n ogen groter dan m'n buik, en lachte elke ober die voorbij kwam zich rot, want een pizza die voor een familie bedoeld is, krijg ik in m'n eentje natuurlijk nooit op! Mooiste is dat Wilfred ook 1 van de grootste had en we aan het einde van de rit in totaal 1 grote pizza over hadden. Zonde van het geld!

Toen we naar buiten liepen was het gelukkig gestopt met regenen, maar hadden we het wel gezien in Cartago. Het was overigens pikke donker dus veel te bewonderen was er niet meer. We konden ons niet meer herinneren waar we waren uitgestapt, dus vroegen we aan een willekeurig iemand waar we moesten opstappen voor de bus naar Turrialba. Deze vriendelijke meneer (een buschauffeur) wees ons de weg, maar ergens twijfelde ik en vroeg het voor de zekerheid aan iemand anders. De jongedame stuurde ons uiteindelijk de hele andere kant op, wat uiteindelijk wel goed bleek te zijn. Weet niet wat het is, maar vertrouw toch eerder een vrouw dan een man. Vreemd?!

Het was een grote touringbus die ons naar Turrialba bracht, lekker slapen werd dat dus. De terugreis bleek dan ook een stuk korter te duren dan de heenreis. In Turrialba aangekomen hebben we een rondje gelopen door Turrialba en zijn we uiteindelijk naar Charlies gelopen. Onze vaste tent op de zaterdagavond, zoals jullie al weten.

In Charlies hebben we ons weer uitstekend vermaakt en gelachen met de gasten die we al reeds kennen. Het was zelfs zo dat de werknemers van Charlies ons een weekend hadden gemist. Maar na de gekleurde gezichten van ons gezien te hebben, begrepen ze dat we voor een paar dagen naar de zon vertrokken waren. Uiteindelijk is de avond afgelopen met een dronken dj, ober en eigenaar. De dj wilt nooit van onze Bacardi drinken, maar waagde zich er dit keer dan toch aan, erg grappig. Daarnaast dronk onze ober weer stiekem mee, maar owee als z'n baas het ziet. Maar... we hebben de eigenaar ook zo ver gekregen om mee te drinken (dus mocht onze ober het ook), tot dat hij glazige oogjes begon te krijgen en niet meer wilde!

Dandry en Wilfred de Bastards!

¡Hasta mañana - Pura Vida!