Na maar een paar uurtjes geslapen te hebben, ging helaas de wekker. We hadden voor 1 nacht van kamer geruild, dus ik sliep wel een stuk comfortabeler dan de afgelopen avonden.

Verder had ik (jammer genoeg) in de laatste twee dagen een verborgen douchen gevonden, die wat meer water los liet dan mijn pisstraal. Wat nu dus wel heerlijk was, voor de lange terug reis. De reis heeft uiteindelijk 9 uur geduurd. Met een bootje, twee kleine toeristen busjes en vier grote bussen, wat was ik blij dat ik thuis was! Wel raar dat ik dit hotel in Turrialba al als thuis begin te zien.

's Ochtends om iets voor achten checkten we uit en gingen we naar de overkant, waar Richelle al zat te wachten om ons uit te zwaaien. Lieverd! Net zoals in Costa Rica gaat het in Panama ook allemaal tranquillo (rustig aan), dus in plaats van dat we om 8 uur met de boot vertrokken, vertrokken we pas om half 9. Dit kwam mooi uit, want dan kon ik even wat lekkers halen voor onderweg in de dichstbijzijnde supermarkt.

We vertrokken weer met zo'n 20 man naar het vaste land toe, en vanaf daar gingen we met een klein busje verder. De vorige keer zat het busje helemaal vol, maar nu zaten alleen wij twee er in: heeeeeerlijk, benen lang uit en de oogjes sluiten!

Dit ging alleen heel de reis zo, af en toe gingen de ogen op om me de weg te wijzen naar de volgende busstation, maar in de bus was het toch moeilijk om elke keer m'n ogen open te houden. Hoe zou dat nou komen.. door de party's? door het weinig slapen? door dat de zon elke dag volle bak op m'n bolletje brandde? ofdoor het vele lange reizen? Ik gooi het op de laatste twee!

In de laatste bus, de bus van Turrialba naar Santa Cruz, kwamen we een collega tegen en was het net als een week gelegen weer lachen geblazen. Gerardo gaf aan dat hij en de jongens ons gemist had en dat er niet veel gebeurd was in het hotel. Toch leuk om te horen!

In de Lodge aangekomen heb ik goed gegeten, een lange warme douche genomen (was ik aan toe!) en ben ik lekker op tijd m'n bedje ingedoken.

¡Hasta mañana - Pura Vida!