Zon, zee, strand en aapjes

Met nog elf dagen in het vooruitzicht gaat de tijd in Costa Rica nu echt heel erg snel. Over elf dagen is mijn laatste stagedag aangebroken, moet ik mijn eindverslag inleveren (waar nog een hoop aangedaan moet worden), vier ik kerst zonder mijn familie, wordt er een speciale afscheids flyer en bitterbalen voor me gemaakt in Charlie's en moet ik afscheid nemen van een hoop Pura Vida mensen hier in Costa Rica, maar neem ik wel (over twaalf dagen) het vliegtuig naar Miami wat mij een stapje dichter brengt bij mijn dierbare in Nederland!

Gelukkig is het nog niet zo ver en geniet ik nog steeds van elke dag hier in Costa Rica. Er wordt hard aan het plan gewerkt en ook in het hotel. Afgelopen week én deze week is het nog rustig, maar daarna zit het hotel elke dag vol tot en met april. Gelukkig ben ik er nog maar elf dagen!

Mijn vorige verhaal sloot ik af met dat ik nog een aantal dingen wil doen voordat ik terug kom naar Nederland. Ik ben bang dat die dingen niet meer gaan lukken. Geen bungeejumpen en geen raften, tenzij er volgende week gasten zijn die willen raften! Hier kwam wel iets anders voor in de plaats. Mijn bedrijfsmentor wilde de stagiaires namelijk belonen met een weekendje weg. We mochten zelf kiezen waarheen. Dat was voor ons natuurlijk niet zo moeilijk, want iedereen wilde weg uit dit koude regenachtig gebied, inderdaad: 'vamos a la playa'!

Vrijdagochtend vertrokken we met z'n vijven in de Jeep richting de Pacifische kust. Van Santa Cruz/Turrialba via San Jose naar Jacó, van Jacó naar Manuel Antonio en van Manuel Antonio naar Ojochal (ligt tussen Domincal en Pamla Sur). Zie de kaart voor de steden/mijn trip.

http://www.google.nl/imgres?q=costa+rica+map&um=1&hl=nl&sa=X&biw=1114&bih=664&tbm=isch&tbnid=Lt2HnAYr-CNWSM:&imgrefurl=http://costa-rica-guide.com/fr_maps.htm&docid=TFWrNPYKNBUkfM&imgurl=http://costa-rica-guide.com/Costa-Rica-Map-large.jpg&w=1280&h=1222&ei=D9_mTvXJGYTy0gHZopzjCQ&zoom=1&iact=hc&vpx=248&vpy=172&dur=41&hovh=219&hovw=230&tx=102&ty=110&sig=117750979753705120766&page=1&tbnh=133&tbnw=140&start=0&ndsp=18&ved=1t:429,r:1,s:0

Het was een rit van +/- vier uur en omdat wij om 5 uur in de ochtend vertrokken waren, kwamen we al aardig vroeg aan in het hotel. Een mooi hotel met zwembad en jacuzzi, midden in het centrum van Jacó. Een leuk stadje met een hele lange straat vol met restaurantjes, winkeltjes, barretjes, disco's en hotels. De zon scheen volle bak, de zwembroek ging aan en binnen vijf minuutjes was je op het strand. Wat wil je nou nog meer? 's Middags zijn we alle winkeltjes afgegaan en 's avonds zijn we uit eten geweest. Na het eten zijn we weer terug gelopen naar het hotel, waarbij we de dames hebben gedumpt en Wilfred en ik op stap zijn gegaan. Ons werd de Monkey Club geadviseerd, dus gingen wij daar naar toe. Een leuke tent met leuke muziek, leuke dames, leuke dames en uuuh nog meer dames, nja eigenlijk alleen maar dames, ohja en nog zo'n 20 vieze kwijlende mannetjes. Monkey Club oftewel de hoerenclub. Al gauw werd duidelijk waarom het slecht gaat met Jacó, waarom de meeste hotels leeg kamers hebben en waarom de restaurantjes niet lopen.

De volgende dag vertrokken we vroeg richting Quepos, het stadje dat net voor Manuel Antonio ligt. Een groter stadje dan Quepos, maar minder gezellig vind ik. Je moest midden door het centrum van Quepos om Manuel Antonio te gaan. Manuel Antonio ligt midden in de bergen, wat je een mooi zicht geeft op de zee. Dit bleek dan ook wel toen we bij de bungalow aankwamen. Een mooie bungalow met alles er op en er aan. Het hotel in Jacó en het hotel in Ojochal was gereserveerd door onze bedrijfsmentor, maar deze in Manuel Antonio hadden we zelf uitgekozen. Deze dag zijn we naar het nationale park geweest, waar we een hoop verschillende beesten zijn tegen gekomen (aapjes, wasbeertje, luiaarden, verschillende foto's en andere insecten). Bizar hoeveel verschillende beesten er hier leven en ook in het wild. Veel beesten herken je wel, maar herken je uit de dierentuin waar ze achter glas zitten. Het nationale park beschikt naast een hoop bos en paden ook over een prachtig strand. Daar hebben we de middag doorgebracht, tot dat het park dicht ging. Vervolgens naar de supermarkt geweest om boodschapjes voor het avondeten te kopen. Na het avondeten werd de Moet champagne fles ontpopt en zijn Wilfred en ik feestelijk het nachtleven in gegaan. Door een goede vriendin werd ons de club Liquid geadviseerd en eerlijk is eerlijk, vanaf de buitenkant zag het er leuk uit. Echter ging het er binnen iets anders aan toe. Eerst een hoerenclub, en nu een homoclub. Wij wisten niet hoe gauw we weg moesten zijn en hebben toen nog verschillende drankjes in verschillende normale clubs/barretjes gedaan.

De volgende dag zijn we na de lunch een tour gaan doen. Het werd de Monkey Tour. Een boottour, waarbij de kans groot is dat je krokodillen, slangen en overige beesten tegen komt. Met als hoofdact de kapucijnenaapjes. En of het een act was! Ik heb dubbel gelegen van het lachen. De kapitein had bananen meegenomen, waardoor we de aapjes van de andere boten veroverden en de aapjes zelfs op de schouders kwamen zitten. Super grappig! Ik heb een hoop foto's gemaakt en als ik die terug kijk, lig ik nog steeds in een deuk. De foto's zullen snel op m'n Facebook verschijnen.

Na de tour zijn we richting Ojochal vertrokken. Het werd helaas iets minder weer, waardoor we het stadje Dominical overgeslagen hebben en direct naar het hotel in Ojochal zijn gereden. Dit was helaas een iets minder plekje. Voordat ik naar Costa Rica kwam had mijn stagebegeleider aangegeven dat ik in the middle of nowhere terecht zou komen, nou vergeleken met het hotel in Ojochal is Santa Cruz een grote stad waar van alles te doen is. Het was zo dramatisch dat er zelfs geen gsm signaal was. Het was werkelijk waar midden in het bos! Weer eens wat anders. Het werd dus geen stapavondje, maar een avondje kaarten. De eigenaar kwam 's avonds nog even kijken en vertelde de volgende ochtend bij vertrek dat hij het super leuk vond dat wij gister avond aan het kaarten waren, en de stomme telefoons en computers toch nog links kunnen laten liggen. Die smartphones tasten de hersenen aan en de jeugd geniet helemaal niet meer van de natuur. Nou, meneer de eigenaar moest eens weten hoe snel wij, de jeugd, weer richting huis gingen. Eerlijk is eerlijk, een potje kaarten op z'n tijd kan er gezellig zijn en je een dagje terug trekken in een hutje midden in het bos is erg rustgevend, maar niemand kan tegenwoordig meer zonder een computer of telefoon!

Net voor het donker werd kwamen we weer in Guayabo Lodge aan, waar we met een grote lach op het gezicht van Pedro ontvangen werd. Hij is echt een super vent! Hij was blij dat wij allen in 1 stuk terug waren gekomen, maar belangrijker nog dat de auto heel was, haha grapjas.

Morgen begint het lodge-leventje weer, moeten we aan de bak met het plan en 's avonds weer werken.

¡Hasta luego - Pura Vida!

Nog precies een maand..

Hier weer een update vanuit het niet al te zonnige Costa Rica. Van verschillende mensen kregen we te horen dat november een super maand zou worden, maar heb er weinig van gemerkt. Weinig zon gezien. Dat is dan nog niet het ergste, maar je wordt niet al te vrolijk als het heel de dag door regent en het zicht niet meer dan 20 meter is. Op zulke dagen wil je dan toch liever op plekken zijn als Miami of Curaçao. Maar we hebben nog hoop, volgens anderen wordt december juist een mooie maand.

De dagen tikken langzaam maar zeker weg. Dit gaat alleen maar sneller doordat ik het goed naar m'n zin heb. Het is elke dag weer volop genieten met de collega's (en vaak ook met de gasten in het hotel) en m'n Spaans gaat met sprongen vooruit. Nu mijn Spaans volgens de collega's al op een aardig niveau is, is het nu de beurt aan de collega's om een vreemde taal te leren. Jup, ze willen Nederlands leren en we hebben ze dan ook al een aantal woorden geleerd. De eerste twee woorden die we aan alle werknemers hebben geleerd, en nog steeds lachwekkend blijft, zijn de woorden: aapies en poepies. Het is nu dan ook elke: 'Buenas dias poepies?' (vertaling: goedemorgen poepies) of 'Vamos a comer aapies' (vertaling: laten we eten aapies). Het derde woord dat de meesten al snel onder de knie kregen was het woordje 'lekker', maar natuurlijk wel met het handje zwaaiend langs de oor. 'Usted gusta el pan de ajo? Si, muy lekker!' (vertaling: Vind je het stokbroodje met kruidenboter lekker? Ja, heel lekker!).Natuurlijk konden de slechte woorden niet achterblijven en kunnen ze ook al aardig wat schelden in het Nederlands, maar omdat de collega's toch een beroep uitoefenen waarin service hoog in het vaandel staat, leren we ze ook woorden en zinnen die elke dag voorkomen in de hotelwereld. Zo zijn we dan ook wel weer. Het mooiste is dat de Nederlandse woorden door de collega's ook thuis worden gebruikt en al gauw heel de familie roept: 'hmm, muy lekker'.

Om terug te komen op de 'pan con ajo'.. Het is natuurlijk wel erg makkelijk en luxueus als de chefs de maaltijden voor ons maken, maar zelf wat koken is ook leuk. Kokkerellen, iets dat we steeds vaker doen. Bruscetta's (ik heb de pan con ajo wat luxer gemaakt) en nasi zijn dan toch wel mijn specialiteiten. Een van deze dagen ga ik een paar avonden meedraaien in de keuken en hopen zo wat bij te leren op het gebied van koken, om vervolgens een mooi diner klaar te maken voor m'n familie thuis. Een mooi cadeau om zo mijn ouders te bedanken voor deze stage mogelijkheid in het buitenland!

Wilfred en ik hebben ontzettend vaak veranderd van eindopdracht, maar zijn er eindelijk (al een tijdje hoor) uit wat we nou gaan inleveren. Het wordt een groot plan wat volledig over het hotel gaat en de elementen marketing, promotie, communicatie én sales bevat, waar uiteindelijk een duidelijke strategie uit komt rollen die de eigenaren van het hotel kunnen/moeten gaan nastreven voor de aankomende vijf jaar. Daarnaast worden er brochures van verschillende activiteiten gemaakt. Er is namelijk zoveel te doen in de buurt, maar het is ook handig als de gasten dat weten. En als derde wordt er een basisplan opgesteld voor een jaarlijks event in het hotel, waarbij de scholieren van de drie dichstbijzijnde scholen de dag van hun leven kunnen hebben door kookles te krijgen van de chefkok in de Tropical Cooking School, te leren klussen in het klushok met de klusjesman, een speciale cocktail cursus krijgen van de barman, verschillende compentitieve (typische Nederlandse) spelletjes doen, maar daarnaast ook het één en ander bij leren over de ecologische aspecten van het hotel. Zo hebben de kids jaarlijks iets om naar uit te kijken, ze hebben al zo weinig hier. En wellicht kunnen ze er later een beroep in vinden. Er wordt namelijk toch ervaring opgedaan in drie beroepen. Motto: 'een dag om van te genieten met een leerzaam perspectief.' En jullie maar denken dat wij hier alleen maar vakantie vieren, feesten en Bacardi drinken!? Schaam jullie!

Vandaag hebben we weer een meeting gehad met onze stagebegeleider en ze was zeer tevreden met het werk dat we tot nu toe hebben. 'Hoppa steek die maar in je zak!' Tevens hebben we het gehad over onze vertrekdatum. Dat was toch wel een beetje gek. De tijd is opeens zo snel gegaan. In het begin ging de tijd juist erg langzaam, en vroeg je jezelf af of dat vier maanden niet erg lang is. Hell no... de tijd vliegt om! Over precies 1 maand laten we een hoop lieve en leuke mensen achter ons, maar gaan we wel met een grote experience die we hebben opgedaan richting Miami. Waar we een week zullen vertoeven om 'bij te komen' en Oud & Nieuw te vieren met niemand minder dan DJ Afrojack! Vervolgens zullen we terug keren naar Costa Rica om 1 nacht te overnacht in een hotel in San Jose en de volgende dag vroeg naar het vliegveld te vertrekken en richting huis te vliegen.

Ondanks de tijd voorbij vliegt is het nog laaaaaaaaaaaaaaaang niet zo ver, althans zo moeten we maar denken! We hebben nog een hoop te doen voor school en daarnaast wil ik zelf nog een hoop doen in dit prachtige land. Het is helaas niet meer mogelijk om naar de pacifische kust te gaan, maar wat nu niet kan, kan altijd nog. Ik zal zeker ooit een keer terugkeren, om alle mooie plekken te bezoeken, waar ik nu niet de tijd voor had. Drie dingen die ik nog wel heel graag wil doen en dan ook echt ga doen voordat ik naar Nederland vertrek zijn: de actieve Turrialba vulkaan bezoeken, raften op de hevige Pacuare River én een vrije val van 80m doen, oftewel BUNGEE JUMPEN!

¡Hasta luego poepies - Pura Vida!

Onverwachte momenten zijn het leukst

Om 10 uur gingen de wekker, en besloot ik m'n bed maar eens uit te gaan om verder aan het strategische marketingplan te werken. Helaas is het niet helemaal zo gegaan als ik wilde, want ik werd door alles en iedereen afgeleid. De twee bazen en Wilfred waren niet aanwezig in het hotel, dus werd bijna alles aan mij gevraagd, of erger nog.. ik moest alles oplossen. Waarna ik op een gegeven moment geen zin meer had in het plan.

Er zouden geen gasten aanwezig zijn, dus was de keuken van ons en besloten we dus zelf iets te gaan maken. Ik kwam plots op het idee om spaanse Tortilla te maken. Iedereen had daar wel trek in, maar ik kwam er al gauw achter dat zij een hele andere Tortilla voor zich hadden en die van 'mij' dus helemaal niet kennen. Iets nieuws werd het dus voor hun.

Na met moeders geskyped te hebben voor het recept en de bereiding van de Tortilla, gingen we met z'n allen aan de slag in de keuken. Iedereen kreeg z'n eigen taak en zo hadden we NA 3 UUR eindelijk de Tortilla klaar. In Nederland gaat het gek genoeg toch iets sneller, maar moet ik er nu wel bij zeggen dat we nu een Tortilla voor heel Santa Cruz hebben gemaakt. Het is een gigantische Tortilla geworden, en nog goed gelukt ook! De foto's zullen nog volgen.

Met z'n allen hebben we gezellig getafeld en gesmuld. Na het avondeten had ik iedereen wijs gemaakt dat in Nederland al het horeca personeel op donderdagavond uit gaat, en wij dat dus ook moeten doen hier. En het was nu het perfecte moment, omdat er weinig gasten waren (er kwamen er toch nog een paar binnen lopen). Zo gezegd, zo gedaan. Na de taxi's gebeld te hebben, waren we binnen een uur in Charlies. In Charlies werden we natuurlijk weer uitbundig begroet en kwamen zo als gewoonlijk de flessen op tafel. Otto, de eigenaar van Charlies, kwam weer gezellig bij ons zitten en zo hadden we het over feesten, dj's, de marketing van Charlies, verschillende soorten dranken zoals Grey Goose en Dom Perignon, en bitterballen! Dit verhaal ging verder in zijn kantoor en eindigde met een uitstekende deal: aanstaande zaterdag staat er fles Grey Goose voor ons klaar, waarbij we de hele avond gratis 7up krijgen en een bord met bitterballen!!!!! Waar krijg je zo iets voor mekaar? In Costa Rica krijg ik bitterballen, die ik normaal gesproken zelf maak in de snackbar van Pak Boli. Bitterballen zijn, voor zover ik weet, helemaal niet te verkrijgen hier in Costa Rica, waardoor Otto ze dus speciaal voor ons gaat maken. Hij zei: 'ze zullen waarschijnlijk niet zo lekker worden als in Nederland, maar ik ga m'n best doen'. Nou ik ben benieuwd! Daarnaast hadden we het ook over wanneer we weer terug naar Nederland gaan en wanneer ons afscheidsfeestje dus is. Laat dit nou precies op 24 december zijn, kerstavond hier in Costa Rica. En wat is het kerstcadeau van Dandry en Wilfred: een fles Bacardi, een fles Champagne en nog een bord met bitterballen! Het wordt nog moeilijk weg gaan op deze manier.

Uiteindelijk is het een super leuke en gezellige avond geworden, ondanks er geen hond in Charlies te vinden was. Onze muziek mocht hard op, en na alles goed afgesproken te hebben voor aanstaande zaterdag zijn we richting huis vertrokken.

¡Hasta manana - Pura Vida!

Raften, Miami en Frontera Chile

Maandag 7 november

Zondagavond ging ik met de woorden 'misschien kan je morgen met een paar gasten mee gaan raften' naar bed. Dit werd deze dag dus werkelijkheid. 's Ochtend had ik voor de zekerheid de wekker vroeg gezet, voor het geval het door zou gaan. Alle gasten gingen uit eindelijk raften, en er was nog precies 1 plekje over voor mij. Wilfred was de vorige keer al gaan raften bij in de Pacuare River, en nu mocht ik naar de Pejiballes river. Leuk leuk leuk!

We werden om 8 uur opgehaald en gingen eerst langs het kantoor in Turrialba, daar moest iedereen betalen, behalve ik. Relaxed toch! Daarna vervolgde we onze weg naar de rivier toe, dit was een uur rijden, en daarvan minimaal 40 minuten over een ongeasfalteerde weg. Jammer dit.

Bij de rivier aangekomen werd de raft van het dak afgehaald en werd die naar de rivier gesleept. De reddingsvesten gingen aan, de helmen gingen op en iedereen pakte een paddle. Nou dat beloofde dus wat. Van te voren werden de verschillende commando's uitgelegd en werd uitgelegd met proefpersoon (wie anders dan Dandry natuurlijk) hoe je iemand aan boord haalde, als hij of zij in het water was gevallen. In totaal kregen we 8 commando's die we moesten leren, maar na heel de reeks in de hoofd gestapt te hebben, mochten we de laatste 5 al weer vergeten. Met andere woorden: het is geen heftige rivier, dus de laatste vijf commando's gaan niet geroepen worden.

En heftig werd het inderaad niet. De pacuare river is gelijk aan niveau 5, en de Pejiballes river haalt mondjes maat niveau 3. Jammer, maar wat een mooie rivier. Super helder water, super grote rotsenblokken langs en in het water, dat je denkt van hoe komen die in godsnaam op die plek. We gingen dwars door een beschermd natuurgebied, en... ja geen woorden voor hoe mooi alles om je heen was. Na een uurtje legden we bij een groot rotsblok aan en gingen we op de rotsblok fruit eten. Nadat het fruit op was, sprongen we van de rotsblok af (toch zo'n drie meter hoog) en vervolgde we onze weg.

Ondanks het niet heftig was, was het wel super leuk om te doen. Met Mowgli als rafting instructeur (hij leek er echt op!) is het uiteindelijk nog een geslaagde rafting tour geworden. Maaaaar, de volgende keer ga ik toch echt naar de Pacuare river!

Op de Lodge aangekomen moest ik gelijk aan het werk en ben ik na het werken gelijk naar bed gegaan. Wat was ik moe!

Dinsdag 8 november

Uitgeslapen, aan school gewerkt, met Nederland geskyped en weer aan het werk gegaan. Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen over deze dag. Saai hé?

Oh ik vergeet iets.... vandaag hebben we ook tickets voor.... Miami geboekt! Yes, Miami! Een droom gaat in vervulling: Amerika, Miami, oud&nieuw.. de drie magische woorden (als ik oud&nieuw als 1 woord reken) Na onze stageperiode gaan we 1 week naar Miami toe en vieren daar gelijk oud & nieuw.

Woensdag 9 november

M'n vrije dag. Althans m'n vrije dag van het werk. Ik heb namelijk vanaf 9 uur 's ochtends tot aan nu (22uur) aan school gewerkt. Dit moet dan ook wel, want we hebben nog maar iets meer dan een maand om een strategische marketingplan in te leveren. We lopen dan nog wel op planning, dus komt allemaal goed. Morgen heb ik weer een vrije dag, dus zal het een zelfde dag als vandaag worden. Een dag met verschillende websites en Word documenten openstaand op m'n Macbook, verschillende rapporten en het boek strategische marketing planning op tafel, alle albums van Marco Borsato op shuffle in iTunes, een Frontera Chile (witte wijn) erbij en niet te vergeten de stokbroodjes met kruidenboter.

Nu ga ik m'n bed in met mister iPad om The Voice of Holland terug te kijken.

¡Hasta mañana - Pura Vida!

12 kleine verhaaltjes in 1

Hier weer een verhaal vanuit het verre Costa Rica. Het is weer een tijd geleden dat ik wat heb gepost, maar dit kwam dan ook omdat ik er totaal geen tijd voor heb gehad. Waarom? Dat gaan jullie nu lezen!

Het laatste verhaal dat ik geplaatst heb was op 25 oktober, dus laat ik dan maar bij 26 oktober beginnen. (Ik heb namelijk van elke dag in korte zinnen opgeschreven wat ik op die dag heb meegemaakt, zodat ik jullie in een later stadium toch nog op de hoogte zou kunnen brengen)

Woensdag 26 oktober

In m'n laatste verhaal had ik het er over dat ik een aantal dagen vrij zou nemen, om iets anders te doen dan dat ik eigenlijk hoor te doen hier in Costa Rica. Dit kwam namelijk omdat Richelle, de dame uit de verhalen over Panama, een aantal dagen naar Guayabo Lodge zou komen en het voor haar natuurlijk niet leuk is als ik volle bak aan de studie zit. Samen met Wilfred reden we in de auto van de baas naar Turrialba om Richelle op te pikken. In de Lodge terug gekomen moest ik gelijk aan het werk. Tussendoor kreeg ik nog de gelegenheid om samen met Wilfred en Richelle te dineren, en kregen we in plaats van 'stagiaire voedsel' (waar overigens niets mis mee is) dit keer een heerlijk diner die speciaal door de chef-kok was klaar gemaakt. Pura Vida!

Donderdag 27 oktober

Omdat we gisteren op tijd naar bed waren gegaan, kwamen we vandaag dan ook niet al te laat uit bed. Als ontbijt een heerlijk broodje met ei en pannenkoekjes met stroop, speciaal door Yadira klaargemaakt. Wat een luxe leven heb ik toch ook hé? Daarna heb ik aan m'n marketingplan gezeten, dit omdat het weer niet echt mee zat en er verder dan ook niet veel te doen was. Verder dan eventjes met de auto van de baas naar het plaatselijke supermarktje om wat boodschapjes te doen, kwamen we niet op donderdag. 's Avonds moest ik weer aan het werk en hebben we net als op woensdag heerlijk mogen genieten van Cali (de chef-kok) zijn kookkunsten. Het heeft toch zo z'n voordelen als je vrienden uitnodigt in de Lodge. Later op de avond, wanneer de gasten allen naar hun kamers waren vertrokken, hebben we met z'n drietjes film gekeken. Dit alleen niet voor lang, want precies om 5 voor half 11 (na half 11 zit mijn shift er op), ging de telefoon over en wilden 3 personen zich nog inchecken. Ik kon ze moeilijk weigeren, maar had er niet zo'n trek in om naar buiten te stappen, 300 meter te klimmen/lopen en de poort voor ze te openen. Bij terugkomst ben ik na het inchecken dan ook meteen m'n bedje in gekropen. Chagrijnig!? Jup!

Vrijdag 28 oktober

In plaats van vroeg op staan bleven we vandaag lekker liggen en kwamen we net op tijd in de ontbijtzaal, voor dat alles opgeruimd zou worden door m’n vriendin Yadira. 's Middags zou er een grote groep inchecken, waardoor ik besloot om een hoop drank voor de bar in te slaan. Normaal gesproken geef ik het briefje met de verschillende alcohol flessen erop geschreven af aan de baas, waarna hij het haalt, maar dit keer mocht ik samen met Richelle Turrialba induiken om de flessen en overige boodschapjes te halen. Hier hebben we dan ook gelijk de hele dag vertoeft en zijn we precies op tijd terug gekomen in het hotel, waardoor ik direct aan het werk kon. Meestal als er groepen in het hotel verblijven, maakt de chef-kok een buffet klaar. Dus in plaats van een heerlijke diner, aten we vandaag van het buffet. Daarna hebben we gerelaxt bij de openhaard en vervolgens, na de zware werkdag, heerlijk onder de dekens gedoken.

Zaterdag 29 oktober

M'n eerste vrije dag, waar dan ook gelijk van genoten moet worden. We besloten naar een grote stad te gaan, maar omdat we te laat wakker werden, was het niet meer mogelijk om naar San Jose te gaan (voor de tweede keer al!). Richelle en ik besloten dus om naar Cartago te gaan. In Santa Cruz was het niet al te lekker weer, het was zelfs koud, waardoor we met vestjes aan en een paraplu in de hand richting Cartago vertrokken. Echter was het na de lange reis, heerlijk weer in Cartago.. de vestjes gingen dus uit en liepen we daarmee in de hand + de paraplu. Ik was al een keer eerder in Cartago geweest, maar toen regende het ontzettend hard en had ik dus niet al te veel van de stad gezien. Dit keer was het anders: ik heb alle hoeken van het centrum gezien, ben bij het voetbalstadium van Cartago geweest en na zomaar een gebouw binnen gelopen te zijn, bleek ik midden in een mooie museum te staan, waar geen eens entree voor betaald hoefde te worden. We namen op tijd de bus terug naar de Lodge, en zijn na het avond eten richting Charlies vertrokken. Het zou een drukke avond worden, omdat het Halloween avond was. En druk was het! Je kon je kont niet keren en je stond tegen iemand aan. Maar dit mocht de pret niet drukken, we hebben er een feestje van gemaakt!

Zondag 30 oktober

Zondag was een echte (Nederlandse)zondag. Een zondag om bij te komen van de zaterdagavond en je klaar te maken om op maandag weer aan de slag te gaan op school of werk. Ik hoefde alleen niet aan de slag de volgende dag. In plaats van aan de slag te gaan, had ik een aantal vrije dagen gekregen en wilden Richelle en ik er op uit. La Fortuna, een plaatsje wat noordelijker in Costa Rica, blijkt een enorme toeristen stadje te zijn, waar dan ook een hoop adventure activiteiten te doen zijn, maar daarnaast ook heerlijke Hot Springs & Spa’s te vinden zijn. Van de gids, die met een groep in het hotel verbleef, kregen we een hotel door waar we zeker moesten overnachten, omdat het over zwembaden en jacuzzi's beschikt en het niet al te duur is, voor wat je krijgt. Dat werd dus het plan. Niet al te laat richting de kamer, om de trolley in te pakken en het bed in te duiken om de volgende dag fris en fruitig en vroeg de dag te beginnen en de bus richting La Fortuna te nemen!

Maandag 31 oktober

De wekker ging om half 7, want de bus van 8 uur moest en zou gehaald worden. Beneden aangekomen had Yadira weer een heerlijk ontbijt gemaakt en gingen we na iedereen gedag te hebben gezegd richting de bus. We namen de bus naar Turrialba en van Turrialba de bus naar San Jose. San Jose is zó groot, en er zijn zoveel verschillende eindbushaltes, dan men per taxi naar de andere bushalte gebracht moet worden. Dit hadden wij dus ook, wat later bleek dat het lopend echt niet te doen was. Dit is dan iets dat wij in Nederland niet kennen (voor zo ver ik weet). In San Jose namen we de bus richting La Fortuna, maar moesten we eerst overstappen in Ciudad Quesada. In totaal hebben we acht uur gereisd. Best lang. We besloten in plaats van rond te lopen en op zoek naar een hotel te gaan, direct naar het hotel San Bosco te gaan. Het zag er goed uit en de prijs voor een kamer was dan ook redelijk.. dit werd het dus. 's Avonds wilden we luxueus uit eten en werd ons het vier en halve ster restaurant Don Rufino aanbevolen. Dit was werkelijk waar het lekkerst dat ik tot nu toe op heb ik Costa Rica. Met een lekker wijntje erbij was het een overheerlijke diner en erg gezellig.

Dinsdag 1 november

We werden net op tijd wakker voor het ontbijt, en gingen dan ook als laatst aan tafel in de ontbijtzaal. Ik was benieuwd naar wat ze allemaal te bieden hadden, maar dit was toch minder dan dat er in Guayabo Lodge aangeboden wordt. Pluspunt voor Guayabo Lodge! Na het ontbijt hebben we ons omgekleed en zijn we het zwembad ingedoken, waarna we vervolgens een tijdje in de jacuzzi hebben gezeten. Het was heerlijk genieten, en ik mis m'n bubbelbadje in Nederland nu dan ook wel. Heerlijk tranquillo zitten/liggen en je laten verwennen door de bubbels. We vonden dat we ons nog niet genoeg hadden verwend en besloten om naar Baldi Hot Springs & Spa te gaan. Een Spa center met 25 verschillende zwembaden, die allen van temperatuur verschillen. De temperaturen verschillen van de 34 graden t/m de 67 graden. Baldi is echt een super mooie plek, en echt een aanrader als je in La Fortuna verblijft. Het was net als of je in een paradijs was. Overal palmbomen en andere groene planten, een hoop kleurtjes er tussendoor, de ene zwembad nog groter en/of warmer dan de ander, glijbanen, watervallen, chill plekjes, stenen ligbedden in het water, barren in het water, cocktails, leuke muziek op de achtergrond... wat wil je nog meer? - Eten! Nou, ook dat was perfect, maar minder lekker dan Don Rufino! We namen een voorgerecht, dat zoveel was dat het eigenlijk genoeg voor de hele avond was. Toch gingen we na een uurtje in het hotel geluierd te hebben op zoek naar een restaurant, waar we onze hoofd maaltijd gegeten hebben. We kregen onze eten om precies te zijn om 23:30, aardig aan de late kant niet waar.. Omdat het die avond erg hard regende en er weinig mensen op de straten te vinden waren, besloten wij ook maar richting het hotel te gaan.

Woensdag 2 november

We kwamen weer net op tijd aan bij het ontbijt en na geïnformeerd te hebben bij de receptie kwamen we er achter dat we vandaag weer de bus naar Turrialba moesten nemen. We hadden gehoopt dat er op donderdagochtend, heel vroeg in de morgen, een bus richting Turrialba zou gaan, zodat ik als nog op tijd op het werk zou verschijnen, maar dit bleek dus niet zo te zijn. De bussen gaan alleen maar 's middags. Wat moesten we dan al die tijd doen in La Fortuna? Een tour duurt te lang, en een halve dag in de jacuzzi is ook niet het einde. Een massage? Ja, dat was de oplossing om onze tijd op te vullen. Alsof we ons nog niet genoeg verwend hadden in Baldi, liepen we naar de eerste de beste tour operator, die ook massages 'verkoopt'. Beiden gingen we voor een 'nek, rug en schouder massage'. Hierbij werd ook de borst gemasseerd en de rug werd met hotstenen gemasseerd, onwijs genieten! Dit versoepelde de terugrit dan ook wel een beetje, die dit keer langer dan 8 uur duurde. Achja, je moet er iets voor over hebben, niet waar. We vertrokken om 2 uur uit La Fortuna en we kwamen uiteindelijk half 1 (de volgende dag) in het hotel aan. In Turrialba aangekomen, hadden we zo'n ontzettende honger, dat we opzoek gingen naar een restaurantje. Alles was dicht toen we aan kwamen, waardoor we richting Charlies vertrokken en daar een hapje gingen nuttigen. Maar wat was dit dramatisch! We bestelden beiden iets op een Pita broodje, kregen we na 10 minuten pas te horen dat er geen Pita was. We bestelden een ander brood gerecht.. ‘oh nee sorry, we hebben helemaal geen brood’, maar jullie mogen nu alles van de kaart kiezen op de kosten van de baas. Waardoor wij natuurlijk de twee duurste gerechten kozen, maar ook deze waren niet te vreten. Gelukkig maakte het cocktailtje (en dat het eten gratis was) alles weer goed.

Donderdag 3 november

We maakten er een rustig dagje van. Om bij te komen van de lange rit. Op de terug weg zaten we namelijk vijf uur lang in de bus, in 1 stuk door. Dat hakt er toch best in, en erg comfortabel zit je ook niet in deze bussen. ’s Avonds werd het voor mij weer een drukke avond, heel het hotel zat weer vol. Zulke dagen zijn dan ook wel beter, maar niet op momenten dat je je niet zo lekker voelt. Ik begon me een beetje ziekjes te voelen en kwam er al snel achter dat dat door de dag in de Hot Springs kwam. Elke keer een bad van meer dan 40 graden induiken en als je er uitstapt is het 20 graden. De verkoudheid begon dus op te komen. ’s Nachts werd dit alleen maar erger en lag ik een uur te rillen in bed. Gelukkig had ik leuke gezelschap! In de middag heb ik overigens nog een gesprek met m’n stagebegeleider gehad en heb een goede beoordeling gehad en kreeg ik een hoop lovende woorden te horen.

Vrijdag 4 november

De dag brak aan dat ik eindelijk weer wat rust zou krijgen. Richelle zou der reis weer vervolgen, waardoor ik weer tijd voor m’n schoolwerk kreeg (grapje). Ik zette ’s ochtends vroeg Richelle af bij de bus en deed de boodschappies die ik moest doen in Turrialba, waarna ik weer op tijd in het hotel terug kwam om alles klaar te zetten voor de mijn shift. Er zouden namelijk 60 mountainbikers en supporters overnachten in het hotel. In Costa Rica heb je jaarlijks het event Costa Rica Trophy Bike en de tour loopt langs het hotel, super vet natuurlijk. Alleen liep niet alles zoals Wilfred en ik voor ogen hadden. Met zo’n groot jaarlijks event moet er veel meer gedaan worden, dan dat nu gedaan werd. Er moet een feestje van gemaakt worden en etc. Dit keer hadden we niet meer dan een sandwiches bar. Erg jammer, maar iets om mee te nemen voor volgend jaar!

Zaterdag 5 november

Ik begon de dag vroeg om aan school te werken, verder aan de analyses te werken en het tweede voortgangsverslag af te ronden. ’s Avonds werd het weer een drukke avond en kwam de dochter van de bazen ons helpen. Leuke avond, waarin we veel hebben gelachen. Uiteindelijk hebben we met nog een aantal gasten tot 11 uur ‘s avonds gezeten en zijn we daarna naar Charlies vertrokken. Zaterdagavond Charlies time! Dit is een hele gezellige avond geworden, waarbij we samen met de eigenaar van de tent boven in de VIP belandde, op zijn kosten dronken en het over zaken als de inkomsten en uitgaven van de tent hadden. Dit maak je niet overal mee.

Zondag 6 november

Weer een gewone zondag voor mij, zoals ik ze ook vaak in Nederland heb. Uitslapen, een vluchtige blik op m’n schoolwerk werpen en aan het werk gaan. Weer een avond waar in het hotel helemaal vol zat. Dit is dan ook wel beter, beter dan een klein groepje, waarbij we met 3 man personeel staan en je zelf het gevoel hebt dat je overbodig bent. De aankomende dagen zitten we helemaal vol, dus dat komt wel goed!

Dit waren de verhaaltjes die ontbraken op m’n blog. Ik ga vanaf nu proberen om elke dag weer een verhaal te posten. Allereerst even aankijken of het wel zin heeft, want de aankomende dagen wordt voornamelijk werken werken en nog eens werken, voor zowel aan school als in het hotel.

Ik hoop dat jullie genoten van hebben van de verhaaltjes. Ik zal in de loop der week nog wat foto’s online plaatsen, maar als je de foto’s nu al wilt zien kan je ze op m’n Facebook bekijken.

¡Hasta mañana – Pura Vida!

Vooruitgang wordt geboekt

Hier weer een verhaaltje vanuit het zonnige Costa Rica. Vanaf de dag dat we terug kwamen uit Panama heeft het niet gestopt met regenen, maar vandaag... precies het tegenovergesteld. Heerlijk weer, ik kon weer naar Turrialba kijken vanuit het hotel, terwijl de afgelopen dagen m'n zicht na 5 meter alleen maar mist was.

Hierdoor besloot ik dan ook om mijn trui uit te trekken, m'n korte broek aan te trekken en m'n kantoor van binnen naar buiten te verplaatsen. Inderdaad.. m'n kantoor.. Dit betekent dat ik vandaag goed bezig ben geweest. Heel de dag ben ik bezig geweest met school, waarna ik verder ging met het werk in het hotel. Er wordt vooruitgang geboekt, en op dagen als vandaag is het ook het lekkerst werken. Ik wil m'n medestudenten in Nederland niet jaloers maken, maar hieronder tref je een foto van mijn kantoor aan.

Het is dan ook wel nodig dat we nu hele dagen aan de studie zitten, want na twee maanden vrij weinig uitgevoerd te hebben, begint de tijd nu te dringen. Met alle onderzoeken die we in gedachten hebben, en het grote eind project, moeten we er nu goed veel vaart in brengen. Alles komt uiteindelijk op z'n pootjes terecht. Je hebt werkpaarden en sierpaarden. De eerste twee maanden als sierpaarden gefungeerd, en nu moeten we echte werkpaarden worden. Ik hoor jullie al denken.. Dandry dat hou je niet lang vol. En daar hebben jullie gelijk in, want ik neem de aankomende week een aantal dagen vrij. Maar daar morgen meer over.

's Avonds heb ik weer samen met de Chef gestaan, en heb ik de gasten weer blij gemaakt tijdens het eten. Jammer genoeg geen cocktails mogen maken, maar het bier ging wel als water over de 'toonbank'. Of het Nederlanders waren vanavond? Ja! Voortaan zet ik dan ook iets meer bier koud, want ik ging bijna door heel m'n koude voorraad heen.

Morgen begint m'n shift weer om 2 uur, maar wordt het wel weer om 7 uur opstaan, de laatste dag dat ik weer volle bak aan de studie kan.

¡Hasta mañana - Pura Vida!

Ps. ik heb eindelijk een goede plek gevonden om een mooie foto van het hotel te maken. Zie hieronder.

Deze foto is vanuit een Junior Suite gemaakt, die dus niet op de foto paste. De plek waarop ik heel het hotel op een foto kan nemen moet ik nog vinden, maar ga ik zeker vinden voordat ik terug naar Nederland vlieg!

Een werk dagje

Een echte stagedag. Dat is wat ik me had vergenomen toen ik gisteravond naar m'n bed ging. En... dat is het uiteindelijk niet helemaal geworden.

Wel was ik, zoals ik met mezelf had afgesproken, om 8 uur m'n bed uit. En zat ik om half 9 achter m'n laptop. Na wat mailtjes verstuurd te hebben, die weldegelijk een relatie hadden met mijn stage, begon ik te werken aan m'n onderneming. Zoals de meesten wellicht al weten ben ik vorig jaar met 5 anderen een onderneming gestart binnen mijn opleiding. Nadat wij tot ondernemers van het jaar zijn verkozen, hebben wij (ik met twee anderen) een doorstart gemaakt. Nu is het wel zo dat we weer vanaf het begin moeten beginnen. Zo moet er weer een nieuw businessplan opgesteld worden, en vanwege een conflict met voormalige producent, hebben we een nieuwe moeten zoeken. Alles loopt nu gelukkig volgens plan, maar vergt wel een hoop tijd. En dat heb ik dan ook ondervonden vandaag. In plaats van een stagedag is het een heuze werkdag geworden. Vandaag heb ik zowel voor m'n onderneming, als voor het restaurant in Nederland waar ik werk, als voor het hotel waar ik stage loop gewerkt. Je zou het een productief dagje kunnen noemen.

Om op m'n onderneming terug te komen. Ik heb de doorstart samen met Wilfred en Max (hij is in Nederland achtergebleven) gemaakt, en Max doet momenteel dan ook het meeste werk voor de onderneming. Hij heeft zich ingeschreven voor een ondernemingswedstrijd en heeft daarvoor een filmpje gemaakt. Nu is mijn vraag of dat jullie op dit filmpje (http://www.theenterprize.nl/2011/10/max-coenraad/)willen stemmen. We hebben zoveel mogelijk stemmen nodig, om door te gaan naar de finale. Alvast bedankt!

's Middags heb ik nog met moeders en vaders geskyped, die (moeders) maar al te blij was dat ik online was, want ze zat vol met vragen. Moeders heeft sinds een paar dagen een Facebook account en heeft mijn account (lees: foto's) van onder naar beneden en van achter naar voren bekeken en zat dus vol met vragen. Wat deed je daar op die foto? Wat zie jij er uit met je klerencombinatie, waarom trek je zo iets aan? Wie is die leuke dame waar je mee op de foto staat? En etc. Helaas trapte ze niet in de smoes: 'mam, ik ga een tunnel in, de verbinding kan zo wegvallen'. Aghja toch wel leuk dat ik hier alles kan uithalen, terwijl moeders kilometers verder op zit!

Om 2 uur begon mijn shift, en heb ik weer een lekker werkdagje gehad. Het waren minder gasten dan gister, maar daardoor was het niet minder druk. Gister stond ik samen met Cesar, maar vandaag stond ik alleen, dus als nog continu bezig geweest. Net zoals gisteren, heb ik vandaag weer lekkere cocktails gemaakt. Wie komt er eentje halen tijdens de kerstvakantie?

's Avonds hebben we na het werk een drankje met de Chef gedaan en hebben we een hoop feesten besproken die er aan gaan zitten komen. Party party party! Ik had me geen betere stage kunnen voorstellen!

Nu ga ik richting m'n bed, want de wekker gaat morgen weer om 07:30 en dan ga ik echt verder met m'n stageopdrachten. Ik heb vandaag dan ook een plan met deadline opgesteld, waar ik me aan ga/moet houden!

¡Hasta mañana - Pura Vida!

Een leuke dag in de Lodge

Na de leuke avond van gisteravond, heb ik vandaag tot laat op m'n bed gelegen. Het kon dan ook, want ik had geen ochtendshift.. gelukkig! In tegenstelling tot Wilfred, die maar 2 uurtjes heeft kunnen slapen.

Toen ik m'n kamer uitstapte zag ik dat heel het hotel vol zat met gasten, terwijl er eigenlijk maar een kleine groep zou komen overnachten. Alleen maar beter, en leuker natuurlijk!

Ik zag m'n vriendin Yadira weer, en heb daar weer lekker mee gelachen. Ze was weer blij dat ik terug was, maar was wel een beetje boos dat ik geen souvenir voor der heb mee genomen vanuit Panama.

's Middags voor dat ik aan het werk ging, hebben we met de bazen en dochters gezamenlijk gegeten. M'n bazin had overheerlijke rijst met kip gemaakt. Lekker gekletst en eindelijk was er weer een beetje interactie, want net voor dat we naar Panama gingen was die interactie er niet echt. Dit hadden Wilfred en ik dus net nodig. Waardoor we vandaag ook lekker hebben gewerkt, goed in ons vel zaten en weer rooskleurig vooruit kijken.

Mijn avondshift verliep ook perfect. Vanavond was ik in plaats van de ober, de barman. Een makkelijk jobbie, omdat er normaal gesproken weinig wordt gedronken door gasten, tenzij het Nederlanders zijn, want dan gaan de kratten bier er wel doorheen! Maar precies vandaag, wanneer ik de barman ben, wilde iedereen van de Franse groep een cocktail drinken. En doordat de anderen gasten die cocktails zagen, wilden zij natuurlijk ook. Zo stonden er opeens 15 cocktails op een rij.

Iedereen was zeer tevreden, en dan ben ik dat natuurlijk ook.

Nu ga ik nog even de rekeningen maken, die nodig zijn voor de check-out morgenochtend. En daarna ga ik slapen met een leuk nieuwtje in m'n hoofd, een leuk vooruitzicht. Waar jullie in de loop der dagen wel achter zullen komen.

¡Hasta mañana - Pura Vida!