Met nog elf dagen in het vooruitzicht gaat de tijd in Costa Rica nu echt heel erg snel. Over elf dagen is mijn laatste stagedag aangebroken, moet ik mijn eindverslag inleveren (waar nog een hoop aangedaan moet worden), vier ik kerst zonder mijn familie, wordt er een speciale afscheids flyer en bitterbalen voor me gemaakt in Charlie's en moet ik afscheid nemen van een hoop Pura Vida mensen hier in Costa Rica, maar neem ik wel (over twaalf dagen) het vliegtuig naar Miami wat mij een stapje dichter brengt bij mijn dierbare in Nederland!

Gelukkig is het nog niet zo ver en geniet ik nog steeds van elke dag hier in Costa Rica. Er wordt hard aan het plan gewerkt en ook in het hotel. Afgelopen week én deze week is het nog rustig, maar daarna zit het hotel elke dag vol tot en met april. Gelukkig ben ik er nog maar elf dagen!

Mijn vorige verhaal sloot ik af met dat ik nog een aantal dingen wil doen voordat ik terug kom naar Nederland. Ik ben bang dat die dingen niet meer gaan lukken. Geen bungeejumpen en geen raften, tenzij er volgende week gasten zijn die willen raften! Hier kwam wel iets anders voor in de plaats. Mijn bedrijfsmentor wilde de stagiaires namelijk belonen met een weekendje weg. We mochten zelf kiezen waarheen. Dat was voor ons natuurlijk niet zo moeilijk, want iedereen wilde weg uit dit koude regenachtig gebied, inderdaad: 'vamos a la playa'!

Vrijdagochtend vertrokken we met z'n vijven in de Jeep richting de Pacifische kust. Van Santa Cruz/Turrialba via San Jose naar Jacó, van Jacó naar Manuel Antonio en van Manuel Antonio naar Ojochal (ligt tussen Domincal en Pamla Sur). Zie de kaart voor de steden/mijn trip.

http://www.google.nl/imgres?q=costa+rica+map&um=1&hl=nl&sa=X&biw=1114&bih=664&tbm=isch&tbnid=Lt2HnAYr-CNWSM:&imgrefurl=http://costa-rica-guide.com/fr_maps.htm&docid=TFWrNPYKNBUkfM&imgurl=http://costa-rica-guide.com/Costa-Rica-Map-large.jpg&w=1280&h=1222&ei=D9_mTvXJGYTy0gHZopzjCQ&zoom=1&iact=hc&vpx=248&vpy=172&dur=41&hovh=219&hovw=230&tx=102&ty=110&sig=117750979753705120766&page=1&tbnh=133&tbnw=140&start=0&ndsp=18&ved=1t:429,r:1,s:0

Het was een rit van +/- vier uur en omdat wij om 5 uur in de ochtend vertrokken waren, kwamen we al aardig vroeg aan in het hotel. Een mooi hotel met zwembad en jacuzzi, midden in het centrum van Jacó. Een leuk stadje met een hele lange straat vol met restaurantjes, winkeltjes, barretjes, disco's en hotels. De zon scheen volle bak, de zwembroek ging aan en binnen vijf minuutjes was je op het strand. Wat wil je nou nog meer? 's Middags zijn we alle winkeltjes afgegaan en 's avonds zijn we uit eten geweest. Na het eten zijn we weer terug gelopen naar het hotel, waarbij we de dames hebben gedumpt en Wilfred en ik op stap zijn gegaan. Ons werd de Monkey Club geadviseerd, dus gingen wij daar naar toe. Een leuke tent met leuke muziek, leuke dames, leuke dames en uuuh nog meer dames, nja eigenlijk alleen maar dames, ohja en nog zo'n 20 vieze kwijlende mannetjes. Monkey Club oftewel de hoerenclub. Al gauw werd duidelijk waarom het slecht gaat met Jacó, waarom de meeste hotels leeg kamers hebben en waarom de restaurantjes niet lopen.

De volgende dag vertrokken we vroeg richting Quepos, het stadje dat net voor Manuel Antonio ligt. Een groter stadje dan Quepos, maar minder gezellig vind ik. Je moest midden door het centrum van Quepos om Manuel Antonio te gaan. Manuel Antonio ligt midden in de bergen, wat je een mooi zicht geeft op de zee. Dit bleek dan ook wel toen we bij de bungalow aankwamen. Een mooie bungalow met alles er op en er aan. Het hotel in Jacó en het hotel in Ojochal was gereserveerd door onze bedrijfsmentor, maar deze in Manuel Antonio hadden we zelf uitgekozen. Deze dag zijn we naar het nationale park geweest, waar we een hoop verschillende beesten zijn tegen gekomen (aapjes, wasbeertje, luiaarden, verschillende foto's en andere insecten). Bizar hoeveel verschillende beesten er hier leven en ook in het wild. Veel beesten herken je wel, maar herken je uit de dierentuin waar ze achter glas zitten. Het nationale park beschikt naast een hoop bos en paden ook over een prachtig strand. Daar hebben we de middag doorgebracht, tot dat het park dicht ging. Vervolgens naar de supermarkt geweest om boodschapjes voor het avondeten te kopen. Na het avondeten werd de Moet champagne fles ontpopt en zijn Wilfred en ik feestelijk het nachtleven in gegaan. Door een goede vriendin werd ons de club Liquid geadviseerd en eerlijk is eerlijk, vanaf de buitenkant zag het er leuk uit. Echter ging het er binnen iets anders aan toe. Eerst een hoerenclub, en nu een homoclub. Wij wisten niet hoe gauw we weg moesten zijn en hebben toen nog verschillende drankjes in verschillende normale clubs/barretjes gedaan.

De volgende dag zijn we na de lunch een tour gaan doen. Het werd de Monkey Tour. Een boottour, waarbij de kans groot is dat je krokodillen, slangen en overige beesten tegen komt. Met als hoofdact de kapucijnenaapjes. En of het een act was! Ik heb dubbel gelegen van het lachen. De kapitein had bananen meegenomen, waardoor we de aapjes van de andere boten veroverden en de aapjes zelfs op de schouders kwamen zitten. Super grappig! Ik heb een hoop foto's gemaakt en als ik die terug kijk, lig ik nog steeds in een deuk. De foto's zullen snel op m'n Facebook verschijnen.

Na de tour zijn we richting Ojochal vertrokken. Het werd helaas iets minder weer, waardoor we het stadje Dominical overgeslagen hebben en direct naar het hotel in Ojochal zijn gereden. Dit was helaas een iets minder plekje. Voordat ik naar Costa Rica kwam had mijn stagebegeleider aangegeven dat ik in the middle of nowhere terecht zou komen, nou vergeleken met het hotel in Ojochal is Santa Cruz een grote stad waar van alles te doen is. Het was zo dramatisch dat er zelfs geen gsm signaal was. Het was werkelijk waar midden in het bos! Weer eens wat anders. Het werd dus geen stapavondje, maar een avondje kaarten. De eigenaar kwam 's avonds nog even kijken en vertelde de volgende ochtend bij vertrek dat hij het super leuk vond dat wij gister avond aan het kaarten waren, en de stomme telefoons en computers toch nog links kunnen laten liggen. Die smartphones tasten de hersenen aan en de jeugd geniet helemaal niet meer van de natuur. Nou, meneer de eigenaar moest eens weten hoe snel wij, de jeugd, weer richting huis gingen. Eerlijk is eerlijk, een potje kaarten op z'n tijd kan er gezellig zijn en je een dagje terug trekken in een hutje midden in het bos is erg rustgevend, maar niemand kan tegenwoordig meer zonder een computer of telefoon!

Net voor het donker werd kwamen we weer in Guayabo Lodge aan, waar we met een grote lach op het gezicht van Pedro ontvangen werd. Hij is echt een super vent! Hij was blij dat wij allen in 1 stuk terug waren gekomen, maar belangrijker nog dat de auto heel was, haha grapjas.

Morgen begint het lodge-leventje weer, moeten we aan de bak met het plan en 's avonds weer werken.

¡Hasta luego - Pura Vida!