Rond een uurtje of 11 gingen m'n ogen open. Wat had ik héérlijk geslapen! Had ik dan ook wel nodig. Er stond niet heel veel op de planning voor vandaag, naast de stageopdracht natuurlijk, dus zat ik lekker in m'n chilloutfitje/trainingspak.

Allereerst hebben we onze reis gepland, want we zijn 11 dagen achter elkaar vrij en die dagen willen we niet in het hotel spenderen. Het wordt een paar dagen Panama en dan direct door naar de Pacifische kust van Costa Rica.

Onze collega's zagen dat we weer op kantoor zaten en kwamen gelijk ouwehoeren. Er kwamen twee leuke dingen uit het gesprek:

1. Ik ga op 6 november paardrijden, tijdens een evenement hier in Santa Cruz/Turrialba. Dit wordt uiteraard vervolgd.
2. We zouden 's avonds naar de finca van een collega (Alexis) gaan, wat eten, drinken en gewoon relaxen.

Zoals mijn titel al aangeeft: 'what happens in Costa Rica, stays in Costa Rica.' Laat ik het zo zeggen: we hebben de grootste lol gehad en ons uitmuntend vermaakt.

De finca van Alexis is een blokhut dat hij zelf heeft gebouwd en fungeert als feesthut. Echt bizar. Er was zelfs een verdieping boven op, waar drie bedden stonden en een aardige veranda aan vast zat. Waar je, als het helder is, Turrialba perfect kunt zien liggen. Nog beter dan dat ik het vanuit de Lodge kan zien.

We hebben een salade op en een kippensoepie met de kippen die voor m'n neus klaar gemaakt werden om in de soep te doen. In kende dit nog wel van Venezuela, waarbij m'n oma ze als kippen zonder kop rond liep lopen en ze daarna werden gebruikt voor het avondeten. Wilfred kon het alleen niet geloven dat er achter in de auto in een zak twee kippen zaten, die gebruikt werden voor de soep. Tot dat hij ze in levende lijven op de tafel zag.

Uiteindelijk zijn we uit noodzaak blijven slapen in de finca en zouden we om half 6 opgehaald worden om naar de lodge gebracht te worden, waar we gelijk aan werk moesten.

¡Hasta mañana - Pura Vida!