Het was gister weer een te gekke avond. Iedereen in Charlies wist dat het weer zaterdag was en de buitenlanders weer aanwezig waren. Dit maal was het dan ook wel extremer dan voorheen. Dit omdat we met heel de Spaanse school (zo'n 15 man) in één keer binnen kwamen en gelijk een stuk ruimte, voor bij de DJ, in beslag namen. Onze ober kwam gelijk aanlopen en kort daarna kwam hij uiteraard met het gebruikelijk drank aanzetten.

Na 1,5 uurtjes geslapen te hebben ging m'n wekker af, omdat ik had afgesproken om te Skypen met m'n familie om 7 uur 's ochtends (Costaricaanse tijd). M'n broertje is namelijk jarig, en dan zou heel de familie aanwezig zijn. Gefeliciteerd Evert! Het was leuk om iedereen weer gesproken te hebben!

Vandaag hadden we afgesproken om naar het wk raften te gaan en ondanks we niet helemaal tip top waren, zijn we toch gegaan! Allereerst zouden we met een collega meerijden, maar hij haakte al snel af, omdat zijn auto (geen jeep) niet gemaakt was voor de weg naar het event toe. In Turrialba vertrekken er dagelijks twee bussen naar het event toe, en om de laatste bus te halen moesten we enorm haasten, vliegen en rennen. Maar we hebben de bus gehaald!

Het was zo'n 1,5 uur rijden, waarna je nog een stukje te voet moest. Van onze collega hadden we gehoord dat het zo'n 20 minuten lopen was, en wij dachten dit stukje al gehad te hebben, omdat we best ver reden met de bus. Maar dit was dus niet het geval. Na zo'n 20 minuten gelopen te hebben kwamen we in een klein dorpje aan, waar veel muziek, eten en drinken was. Alles was aanwezig, behalve de rivier. Bleken we nog maar bij het begin te zijn, en zou het vanaf dat punt nog minimaal 20 minuten lopen zijn. Voor 10 dollar werd je met een tractor naar beneden gereden, maar wij dachten laten we eens sportief doen en te voet gaan. Daar gingen we dan. Na bijnaanderhalf uurbergafwaarts gelopen te hebben, kwamen we dan eindelijk bij de rivier aan. Onvoorstelbaar.. wie verzint zo iets!? Had dan als eventmanager een andere rivier uitgekozen, een rivier waar men makkelijk kunt komen en veel ruimte is om te zitten/staan. Er was amper plek om te staan en überhaupt geen plek om te zitten. Alleen het eten was goed, en dan bedoel ik dat het goedkoop was. Het eten had ook goed kunnen zijn in de zin van het eten is goed/lekker, maar dan alleen als je zelf een zoutvaatje had meegenomen.

Het ergste moest alleen nog komen. Je raad het al, we moesten ook nog terug. Heenweg deden we er anderhalf uur over, maar de terug weglanger dantwee uur!! Bij de bus aangekomen ging m'n hart 1000 x sneller dan normaal, was ik 1 x door m'n enkel gegaan, voelde ik m'n benen haast niet meer en kon je als je m'n shirt uitwrong een glas tot de rand vullen. Maar ik ben toch bij dat ik het gedaan heb en geen kaartje heb gekocht voor de tractor. We hebben even uitgerust en zijn daarna om kwart voor 3 de bus ingestapt. We dachten al het erge achter de rug gehad te hebben, maar we hadden het mis. De deuren gingen wel om kwart voor 3 open, maar hij vertrok pas kwart over 5.Te bizar voor woorden! De buschauffeur vond het nodig om te wachten tot dat de laatste stoel in de bus bezet werd. Er was dan ook een hoop geschreeuw, gefluit en gejoel toen de buschauffer eindelijk de motor startte. Het leek wel een schoolreisje uit groep 6, zo kinderachtig waren sommigen.

In Turrialba aangekomen heb ik m'n taxi maat weer gebeld en hebben we in de tussentijd chicken wings gekocht bij een winkeltje waar we toevallig langs liepen. Het was de bedoeling om deze te bewaren voor het avond eten, maar ze waren ze lekker dat alle 16 chicken wings in de taxirit opgingen. De KFC is er niks bij!

Op de lodge aangekomen hebben we wat gerelaxed en ga ik nu na maar maximaal 10 uur geslapen te hebben dit weekend richting m'n bed en uitslapen. Op een gegeven moment gaat ook bij mij het lampje uit.

¡Hasta mañana - Pura Vida!