In plaats van vroeg beginnen, hoefde ik nu pas om 2 uur te beginnen. We hadden namelijk van shift geruild met het Duitse meisje, omdat er 's middags een Nederlandse groep binnen zou komen en het communiceren dus een stuk makkelijker gaat. En dat was het ook, een super gezellig groep, met nog een kleine verassing er aan vast. Wordt vervolgd later in het verhaal.

Om 9 uur hadden we een afspraak met onze stagebegeleider om onze plannen aan haar voor te leggen, maar zoals we inmiddels de Costaricaanse cultuur al kennen, vond de meeting een stuk later plaats dan gepland.

Onze stagebegeleider, tevens eigenaar van het hotel, was zeer te spreken over onze plannen en was over één plan helemaal in de wolken. Wat natuurlijk helemaal top is. Nu alleen nog het plan opbouwen en hopelijk ook nog binnen deze drie maanden kunnen uitvoeren. Dit plan is om de drie armste scholen in de buurt de dag van hun leven te laten hebben in het hotel. Dit is in het eerste goed voor het imago van het hotel, daarnaast dat de kinderen het super naar hun zin zullen hebben en tevens hebben de leraren dan een dagje vrij. Waar we in eerste instantie aan dachten was om de kids ook een nachtje te laten overnachten in het hotel, maar dan in tenten buiten, maar dit vond ze helaas geen goed idee. Globaal is het idee om verschillende (typisch Hollandse) spellen in de tuin van de Lodge te houden met de kids, maar daarnaast ook een educatief dagje, denkend aan lesje over de geschiedenis van Costa Rica, het gebied waar ze in wonen + het hotel en kookles, relaxen door middel van een filmpje kijken en het bouwen van 'iets' met de klusjesman van het hotel.

Nadat we weer met onze amigo's/collega's buiten hebben gegeten, zijn we aan het werk gegaan en hebben we een hoop bier koud gezet voor de Nederlandse groep. En dat was nodig ook, heel onze koude voorraad is er doorheen gegaan, en dan hebben we nog geluk gehad dat ze aan het einde bijna allen aan de wijn zijn gegaan.

De Nederlandse groep was weer een gezellige groep, waar we een hoop mee hebben gelachen, maar met in het bijzonder twee personen. De Heukelumers (de mensen uit het dorpje waar ik vroeger heb gewoond) moeten hem (en haar) wel kennen. Het was namelijk Richard Bouman met z'n vriendin. Zit ik zo'n 10.000 km van Heukelum vandaan, kom ik er nog mensen tegen.Ongelofelijk, maar waar. Maar wel erg leuk!

Morgen gaat er een koppel van het hotel raften, en afgesproken is dat als er volgende keer een koppel zou gaan raften, ik mee mocht. Maar helaas, het gaat niet door, omdat ik anders de voetbalwedstrijd mis. Pech gehad, volgende keer beter!

Net voor dat we naar bed gingen, bedachten we ons dat we het hek boven aan het terrein nog moesten sluiten. Zo'n 300 meter vanaf de ingang van het hotel en zeker zo'n 13 minuten lopen. Wij zouden dit dus wel even met de oude auto doen die voor het hotel stond. Alleen liep alles een beetje anders dan gepland.

Toen we bijna bovenaan waren, was de benzine van de Trooper op. Daar stonden we dan. Er was geen plek om te keren op het smalle paadje, en de auto de laatste paar meters naar boven duwen was ook geen optie. Er zat nog maar één ding op: achteruit naar beneden.

Bij de Lodge aangekomen, we kregen hem natuurlijk niet helemaal voor de deur, omdat je daarvoor een stukje omhoog moet, hebben we 'm scheef en nog half op de weg geparkeerd en zullen we nu morgen moeten afwachten wat er zal gebeuren.

Ik duik snel m'n bed in, want over 4 uurtjes gaat de wekker.

¡Hasta manana - Pura Vida!