De dag begon weer vroeg. Om half 6 ging de wekker af, omdat ik om 6 uur op de werkvloer moest staan. Wat betreft het opstaan (en wellicht ook wel meerdere zaken) heb ik wel veel geluk, want niet iedereen is binnen 30 minuten, omgekleed en al, op zijn stageplek.

Er waren een aantal gasten, dus moest er een ontbijt klaar gemaakt worden. Zo hebben Wilfred, Rodrigo en ik pannekoekjes, fruitschalen, scrambles eggs, guava & watermeloen sappen en nog veel meer klaar gemaakt. Het is aardig goed gelukt allemaal en alles was ook nog eens op tijd klaar.

Een opmerkelijk iets was dat er vanochtend een gast, nog voor dat het ontbijt klaar stond, een shotje Bacardi Gold wilde hebben. Ik neem liever een groot glas melk rond die tijd in de morgen, maar oké iedereen zijn eigen ochtenddrank, niet waar? Moest wel lachen toen Wilfred zei dat als hij zo ver is dat hij 's ochtends een Bacardi shotje nodig heeft om op te starten, ik hem naar het ziekenhuis moet brengen: het zal namelijk niet lang meer duren voordat dat gebeurd.

Vandaag is onze stagebegeleider teruggekomen uit Nederland, maar hebben we maar een kort gesprekje gehad, omdat zij belangrijkere zaken te doen had. Dit kwam voor ons dan ook wel mooi uit, want dan hadden wij nog heel de dag om de laatste puntjes op de i te zetten voor de afspraak van morgen met haar.

's Middags heb ik overheerlijke lasagne op. Je zal er vast niet aan moeten denken, maar hier in Costa Rica (Latijns Amerika) is het heel normaal om 's middags al warm te eten. Het liefst doen ze dat 's ochtends al met hun Gallo Pinto (rijst met bonen en vlees). Na het eten zijn we weer bij onze collega's gaan zitten, wat een dagelijks ritueel begint te worden. Lol trappen met de rotjochies, want dat zijn het als de baas niet in de buurt is. Het is hier letterlijk een 'als de kat van huis is, dan dansen de muizen op tafel' gehalte. Herrardo (spreekt uit: Gerardo) heeft weer filmpjes op m'n iPad zitten kijken en ik heb aan de rest van de collega's het spelletje 'Fruit Ninja' (een spelletje waarbij er fruitstukken omhoog worden geschoten en jij je met een zweepbeweging met je vinger de fruitstukken moet doorsnijden) laten spelen. Prachtig hoe ze er mee omgaan, met iets dat ze nog nooit in hun handen hebben gehad of überhaupt ooit hebben gezien.

Er waren vandaag maar twee gasten, dus er was niet heel veel te doen. Rodrigo nam al de reserveringen en de telefoon opzich, waardoor wij nog meer tijden hadden voor onze stageopdracht.

Later op de middag kwam Cesar plots naar ons toe gerend met de woorden: 'venga, toekan!' Vanaf de eerste dag dat we op de Lodge kwamen wilden we al toekans zien en Cesar had gezegd dat ze zo af en toe eens in een boom in de tuin van de Lodge neerstrijken. We hebben ze tot op heden al twee keer gemist, want wanneer we aan kwamen rennen vlogen ze weg. Maar dit keer hebben we ze op de foto! Helaas wel met slechte kwaliteit geshoten, want toen we aankwamen vlogen ze weer weg zo'n 400 meter verderop buiten de tuin van de Lodge en moest ik ver inzoomen. Volgens keer weer een kans!

's Avonds hebben we weer zelf gekokkereld en heb ik een echte Dandry Sandwich gemaakt. Een 30 cm witte baguette, met boter, sla, komkommer, tomaat, kip met gebakken uitjes en paprika, reepjes varkensvlees, uitjes, komkommer, tomaat, mayo en sla. Wauw, wat zat ik vol!

Na wat gechat te hebben met mensen van hier en te horen kreeg dat er vrijdag een internationale voetbalwedstrijd in de hoofdstad gehouden wordt, wilden wij gelijk tickets kopen. En ja hoor, we hebben twee tickets weten te bemachten en wij zitten op de tribune in het grote voetbalstadion, waarbij wij naar de wedstrijd Costa Rica - Brazilië zullen kijken. Super vet!

Nu wordt het tijd dat ik de lampen uit ga doen, een douche ga nemen en m'n bed in duik. Morgen om 9 uur een meeting met m'n stagebegeleider.

¡Hasta mañana - Pura Vida!