Na de zeer rustige zondag heb ik nu toch weer een aardige dag gehad.

's Ochtends kreeg ik een Facebook bericht van een gozer die we in Puerto Viejo hadden ontmoet, waarin hij ons uitnodigde om naar zijn finca (boerderij) te komen. Gewoon relaxen, wat drinken en lol trappen. Uiteraard hadden wij nog een hoop te doen voor de studie, dus hebben we dat eerst afgerond. Zo zijn we dan ook wel weer aan het worden. School gaat voor.

We werden door de baas bij de bus afgezet, scheelde toch zo'n 15 minuten lopen, en hebben daarna zo'n 20 minuten op de bus moeten wachten. Dus hebben we wat te drinken en een zakje gesuikerde koekjes gekocht in het plaatselijke kleine winkeltje. Het was in totaal 1925 colones en heb ik dus 75 colones tip gegeven. Om precies te zijn: 0,11 eurocent. Ook ik moet op de kleintjes letten!

Na zo'n 40 minuten en zo'n 48 bushaltes kwamen we in Turrialba aan. We hadden om half 5 afgesproken en onze maat kwam om 16:48 aanrijden. Nog aardig op tijd. In Nederland heb ik er een hekel aan als iemand te laat is en ik moet wachten, maar hier maakt het gek genoeg niet veel uit.

In een vrij nieuwe grijze Mitsubishi ASX reden we Turrialba uit. We reden CATIE voorbij, in de richting van Siquirres. Na een aantal kilometeres rijden sloegen we rechtsaf richting het dorpje La Suiza (de Zwitser). Dit dorpje heeft deze naam gekregen, omdat er in het verleden veel Zwitsers naar het dorpje kwamen. Vervolgens sloegen we ergens linksaf een weggetje in, waarbij de bewoners nog nooit van asfalt hebben gehoord denk ik. Ik was maar al te blij met deze Mitsubishi, je voelde niets door de veringen.

Bij de finca aangekomen moesten we allereerst over een boomstam lopen, omdat er een riviertje tussen de blokhut en de parkeerplaats loopt. Echt leuk om te zien hoe ze zelf een brug hebben gebouwd. In de auto spraken we al over feesten in de finca, maar bij het zien van die brug weet ik zeker dat men niet al te veel alcoholische dranken moet nuttigen wilt men droog en heel thuis komen.

Voor ik het wist zat ik op de veranda van het huisje met een goed koud glas met Cacique en Gin erin. Dit was werkelijkwaar Pura Vida! Het was een blokhut gemaakt van het beste hout uit Costa Rica, met een wc, een douche, een camping gastoestel, een sofa die omgetoverd kan worden tot een tweepersoonsbed, een tafel en een hoop stoelen. Het is maar een kleine blokhut met een veranda, maar wel met 14 hectare grond er om heen! Zeg maar zo'n 16 voetbalvelden bij elkaar.Er worden een hoop babecues en (te gekke) feesten gegeven, waardoor wij de blokhut als een loft zagen.

Een hoop grond dus en daar dwars doorheen, langs de loft, stroomt een klein riviertje. Heerlijk rustgevend. Verder was er een grote vijver waar vis in wordt gekweekt en stonden er verderop een aantal koeien en varkens die voor kerst gebruikt gaan worden. Ook was er een groot zwembad aanwezig.

Tot 20:00 hebben we ons uitstekend vermaakt in de loft en zijn we daarna naar een plaatselijke bar gegaan om verder te hangen en wat te eten. We gingen naar Pocho's bar. De bar is vernoemd naar de eigenaar. Hij was toevallig die avond jarig en is 55 jaar geworden. Na het zingen van het spaanse verjaardagslied kregen we te horen dat hij al vanaf z'n 11de werkzaam is in de bar en dus al 44 jaar de gekste barman is, want wat was het een gek. De foto's zullen volgen.

Iedereen waar we een drankje mee doen leren we het woordje 'Proost' aan, alleen heeft Pocho het tot nu toe het moeilijkst mee gehad. Pas na de 3151ste shotje kreeg hij het voor elkaar, maar daarvoor was het telkens iets van 'preutst, proet of preuts.' Te grappig!

In Pocho's bar heb ik een hele relaxed gozer ontmoet, die een bizar verhaal met zich meedraagt. Hij was rafting instructeur, totdat zo'n 15 jaar geleden een super groot motorongeluk kreeg. Hij kon me aanwijzen waar het ongeluk was gebeurd, want het was op oogafstand als je de bar uitstapte. Het was zo gruwelijk dat hij zelfs doodverklaard was, omdat hij een aantal dagen op niets reageerde. Vervolgens raakte hij in een coma van 8 uur en 17 minuten, waarna hij nu, na zo'n 12 jaar, volledig hersteld is en haast alles kan doen, behalve zijn grootste passie: raften. Maar hij heeft wel nog alle contacten binnen de sport, wat voor ons goed uit komt. Morgen beginnen namelijk de Wereldkampioenschappen Raften in Costa Rica en dit vind zich allemaal niet zo heel ver van Turrialba vandaan plaats. Super natuurlijk. Wordt vervolgd!

¡Hasta mañana - Pura Vida!