De dinsdag begon eerder dan gepland. Om half 9 werd ik door m'n baas wakker gemaakt, omdat er een auto naar de garage gebracht moest worden en ik hem dus achterna moest rijden om hem vervolgens mee terug te nemen naar de Lodge. Alleen gingen we niet gelijk terug naar de Lodge... nee, meneer moest eerst nog heel Turrialba langs voor boodschappen e.d. Zo was ik hem op een gegeven moment kwijt en vond ik hem op het gemakkie terug in een kapperzaak, waar hij z'n haren liet knippen, ondanks hij al weinig heeft. Het is wel een schat van een man, en na dat ik voor de zoveelste keer in de auto moest wachten op hem, kwam hij aanlopen met twee kokosnoten en twee rietjes en dronken ik puur uit een kokosnoot.

's Middags (ondertussen was het zo'n 1 uur) kwamen we bij de lodge aan, hadden we met z'n allen geluncht en wilden Wilfred en ik nog snel, voor dat hij weer aan de bak moest, een rondje gaan hardlopen. Maar helaas, de nieuwe gasten kwamen eerder dan verwacht en moesten we dit doorschuiven naar de volgende dag.

Het waren Nederlandse gasten. Een groep van 25 bejaarde Brabanders, de één nog gekker dan de ander. Ze waren gelukkig ook niet nieuwsgierig naar ons (verblijf hier in Costa Rica). Tijdens het inchecken heb ik achter mekaar zo'n 10 vragen moeten beantwoorden. Vragen als waarom, met wie, hoezo, vanaf wanneer en tot wanneer ben je hier!?

's Avonds heb ik Wilfred een beetje geholpen met het bedienen van de gasten, want hij stond alleen. Verder hebben we nog een drankje gedaan met wat collega's en zijn we naar bed gegaan. Nee, geen schoolwerk gedaan.

De woensdag begon rond 9 uur met het idee om te gaan hardlopen, iets wat we de vorige dag en voorgaande dagen hebben overgeslagen. We hebben gemerkt dat we veel meer dan thuis eten, omdat al het voedsel zo lekker is. We hebben ons voorgenomen om minder en gezonder te eten en meer te gaan bewegen. We willen vaker met Cesar op tour gaan, en willen om de dag gaan hardlopen.

Aangekomen op de Lodge hebben we fruit naar binnen gewerkt en uit zitten blazen op het terras. Vervolgens ben ik met m'n 'schoonvader' naar de boerderij van m'n baas geweest. We moesten namelijk een voorraadje kaas halen. Ik had al verhalen gehoord over de weg naar de boerderij toe, maar dat de weg zó slecht zou zijn, had ik niet gedacht. Het was zo'n 10 km van de Lodge vandaan, maar we deden er zeker een half uur over om er te komen. Het meerendeel hebben we stapvoets moeten rijden, zo hevig was het. Heel de weg naar boven toe (zo'n 1 km hoger dan de Lodge) lag vol met keien en stenen, met daar tussen zulke grote gaten dat de autoband er in verdween. Na een stuk gereden te hebben kregen we een stukje asfalt, ik dacht dat ik gered was, omdat ik m'n kop al zo'n vijf keer aan het dak had gestoot. Maar nee, de gaten in het asfalt waren nog groter dan de andere gaten. Op een gegeven moment waren er meer gaten dan dat er asfalt lag. Wat betreft de wegen hier in Costa Rica: terrible!

's Avonds heb ik alleen moeten werken en de groep moeten bedienen, maar kreeg gelukkig wat hulp van Wilfred en de andere stagiaire, want had het nooit alleen gered. Ik was om 12 uur precies klaar en ga nu na dit verhaal slapen. Enkan stiekem al verklappen dat we de tour met Cesar van morgenochtend om 7 uur al overslaan. Toch iets te vroeg voor ons. Daar gaat het goede voornemen. Maar zullen het goedmaken met het schoolwerk!

Hasta mañana