Ik kon weer heerlijk uitslapen in vergelijking tot Wilfred die om 6 uur moest beginnen. Nadat ik uitgeslapen was, een half uur onder de douche heb gestaan en een lekker broodje met ei voor mezelf had klaar gemaakt, had ik me gewaagd aan wat schoolwerk. Ik moet namelijk na twee weken stage te hebben gelopen een eerste voortgangsverslag naar m'n stagebegeleider versturen. Deze was dan ook zo gemaakt, want het ging om vragen van niks.

's Middags kwamen de gasten weer terug en hebben we met een Amerikaans koppel (het koppel dat hun 20 jarig huwelijk hier viert) een tijd zitten praten. Het zijn zulke leuke mensen, die elkaar heel de dag door cadeautjes geven. Ik heb me af zitten vragen of dat ze elkaar, in de twee dagen dat ze hier zijn, 20 cadeautjes zullen geven. Ze zijn namelijk al goed op weg. De vrouw van het koppel houdt van praten, ze praat heel de dag door met haar man, maar ook met ons. Ze wilde werkelijk waar alles weten van hier, maar ook van ons. Het grappige is dat bijna alle klanten denken dat ik van hier kom en vragen dan ook de meest onmogelijke dingen. Dingen die voor mij, als stagiaire in een onbekend land, onmogelijk om uit te leggen zijn. Na uitgelegd te hebben dat wij hier stage lopen, de (adventure)sporten in de buurt onderzoeken om zo het hotel beter op de kaart te brengen, en moeten meedraaien in het hotel om zo onze lodging 'te betalen' en in onze vrije tijd kunnen en mogen doen wat we willen, baalde ze dat dit vroeger in haar jeugdtijd niet zo was. Ze vindt het helemaal super dat dit kan en dat wij dit ook daadwerkelijk doen. Waar overigens nog meerdere gasten het over eens zijn. Ik kreeg in Nederland altijd al leuke reacties als ik vertelde dat ik in het buitenland stage ging lopen, maar om dan ook hier nog steeds leuke reacties te krijgen (van onbekenden) is natuurlijk helemaal super. Alleen maar leuk om te horen. Inderdaad: ik heb het helemaal naar m'n zin hier!

Later tijdens het eten wilden ze alleen maar meer over me weten. Hoe het kan dat ik zo goed Spaans kan spreken (dit mondde uit op waarom ik van Venezuela naar Nederland ben verhuisd), hoeveel talen ik spreek, waarom ik voor Costa Rica heb gekozen, wat voor opleiding ik doe, hoe Nederland er uit ziet (omdat ze wel eens in buurlanden is geweest, maar nog nooit in Nederland), wat ik allemaal nog van plan ben in Costa Rica en na mijn opleiding in Nederland, waar ik naar toe ga in Amerika (na m'n stage ga ik nog twee weken naar Amerika) en etc etc etc. Super leuk natuurlijk, leuker dan gasten die niks zeggen of alleen maar zeuren. Die gasten mag Wilfred hebben.

De Amerikanen (en andere gasten) verlaten morgen het hotel weer en als afscheidscadeautje (21ste cadeautje) hebben we het koppel de CD van James Blunt gegeven. De man vindt de muziek van James Blunt zo waanzinnig (deze CD hebben we opstaan tijdens het avondeten), maar had nog nooit over hem gehoord, en zou bij thuiskomst gelijk de CD kopen. Hierop bedachten wij natuurlijk dat wij hem de nummers nu direct konden geven, zodat hij ze op z'n gemakkie in het vliegtuig op weg naar huis kan beluisteren. Klanttevredenheid en klantenbinding, iets waar Wilfred en ik ook mee bezig zijn in de Lodge.

Chef heeft voor de klanten, maar ook voor ons heerlijk rijst met kip gekookt en na deze heerlijke maal ga ik m'n bedje opzoeken, ondanks het weekend is. Even een avondje geen Turrialba, maar aan m'n gezondheid denken. Ik hoef morgen pas om 2 uur te beginnen, dus kan weer heerlijk op m'n bed blijven liggen.

Hasta mañana!