Ik heb me nog nooit zo kut gevoeld! De canoying tour heeft me niet veel goeds gedaan. Ik kwam Cesar al gauw tegen in het hotel en hij lachte zich kapot om hoe ik liep. Ik kwam twee handen te kort.. ik had twee handen op m'n bovenbenen tijdens het lopen en had er eigenlijk ook nog twee nodig om mijn rug recht te houden.. wat had ik een spierpijn! En ben wel wat spierpijn gewend vanuit de fitnessschool, maar dit was toch wel een ander verhaal.

Het leek ons dan ook geen goed plan om op een andere tour te gaan en bleven in het hotel. Samen met de collega's buiten in het zonnetje geluncht en later nog met twee collega's Santa Cruz ingedoken om wat boodschapjes te doen. Het is erg leuk om te zien dat ze allemaal vrienden willen zijn. Als je wakker wordt en je ze voor het eerst op die dag ziet is het dan ook van: 'hee amigo, como estas? ¡Pura vida!'

's Middags hebben we nog wat voetbal gekeken, ze hebben net zoals velen in Nederland van die digitale tvkasten, waarmee je alle zenders over heel de wereld kunt bekijken. Erg relaxedvoor op zo'n dag als gister.

's Avonds belde Yadira naar het hotel om te vragen of dat we naar Santa Cruz wilden komen, omdat er een lampionnenoptocht was en een groot feest. Helaas konden we niet, omdat we nog aan het eten waren en we alles nog moesten opruimen.

Later op de avond belde er nog een andere collega of dat we naar Turrialba wilden komen, omdat daar ook groot feest was en hij gezellig iets wilde drinken met nog een andere collega. Hier hadden we uiteraard wel zin in. Taxi gebeld, 10.000 colones betaald (wat achteraf veel te veel bleek, maar oké) en daar gingen we. Op naar het park waar het super druk moest zijn. En dat was het ook, net voor dat wij het park opliepen (dat midden in de stad ligt) werd er vuurwerk afgestoken. Voor ons is het normaal, maar voor de Costaricanen is het een heel ander verhaal. En ik moet eerlijk zijn, het was zeer indrukwekkend. We vervolgde onze weg naar onze 'stamkroeg' en hebben een leuke avond gehad. Iedereen was in een super stemming, omdat het de avond voor de onafhankelijkheidsdag was.

Vandaag wilde ik eigenlijk uitslapen, maar werd door Wilfred gewekt omdat hij wilde vragen of dat ik met de baas mee naar Turrialba wilde. Ondanks ik me niet opperbest voelde, zo vroeg in de morgen, ben ik toch mee gegaan. Het was een drukste van jewelste! Je kon het vergelijken als zomercarnaval in Rotterdam. Veel wegen waren afgezet, er liep een grote parade en iedereen was blij, gelukkig en in een feeststemming. Onafhankelijkheidsdag! Overal hingen de vlaggen uit, hingen er 150 vlaggen voor de ramen, hingen er slingeren door heel de straat, en alles in de kleuren van de vlag van Costa Rica. Heel Turrialba (en alle dorpjes richting Turrialba) zagen rood, wit en blauw.Ik vond het een super mooi gezicht, alleen was mijn baas er niet zo over te spreken. Hij vind het de ergste dag van het jaar. Iedereen zo zijn eigen mening, niet waar.

Op de Lodge aangekomen moest ik aan het werk en verwelkomde ik zes nieuwe gasten. Één koppel blijft 2 nachten om hun 20 jarig huwelijk te vieren. Dit hebben we natuurlijk grootst gevierd. Taart gebakken en cocktails van het huis!

Vervolgens zijn we voor de verandering weer Turrialba ingedoken, is het niet laat geworden, want Charlies was out of Bacardi. Dit maal koste de taxi rit 6.000 colones. Het kost allemaal geen drol, maar toch een bizar verschil.

Hasta mañana!