De dag begon wéér vroeg, terwijl m'n shift pas 's middags was. Net wanneer ik eindelijk eens heerlijk lag te snurken, werd ik wakker gemaakt door Wilfred, omdat er een probleem met het water was. We hadden gasten en die konden niet douchen, dit kwam doordat een collega van ons gisteravond vergeten was om de waterkraan aan te zetten. Gelukkig was die collega 's ochtends ook aanwezig en kon het probleem snel verholpen worden. Uiteraard ben ik weer m'n bed in gedoken, tot dat m'n maag begon te knorren.

Er werd door Yadira ( ze begint al aardig m'n vriendinnetje te worden hier, 50+ is ze denk ik) een heerlijk ontbijt geserveerd. Met daarbij weer een nieuwe jugo. Vandaag was het de beurt aan de vrucht meloen.

De planning was om verder aan de mogelijke stageopdrachten te werken, zo gezegd zo gedaan. De opties aan onze stagebegeleider verteld, die de ideeën helemaal top vind! Heel veel dingen zijn hier zo anders dan in Europa, die je ook daadwerkelijk gelijk opmerkt. Waar wij natuurlijk heel veel kansen in hebben/zien. Toch zijn er we nog niet helemaal over uit wat ons hoofdonderwerp wordt, het moet in ieder geval iets met sport en/of marketing te maken. In dit gebied valt hier zó veel mee te doen, dus dat moet wel goed komen.

Vanaf het begin (lees: in het vliegtuig op de heenweg) hadden Wilfred en ik het idee om een auto te huren en op de dagen dat we vrij zijn de buurt te verkennen. Maar dit is helemaal niet meer nodig. We mogen namelijk de auto van de eigenaren lenen, super aardig en vet. Een dikke 4x4 Mitsubishi Jeep! Wel moesten we eerst een test rit doen, dus hebben die maar gelijk gehouden, zodat we daarna op stap konden. Ondanks Wilfred officieel nog aan het werk was en ik na hem moest werken, mochten we toch weg. Terug op de Lodge aangekomen gingen we ons snel verkleden om te vertrekken. Maar de plannen werden gewijzigd, in plaats van op stap te gaan in de auto, gingen we op tour. Een tour door het oerwoud... naar de watervallen! Super vet natuurlijk. Ons weer moeten verkleden, en daar gingen we dan. De nieuwe stappers weer aangetrokken, rugzakje met water en een regenjack om en uiteraard de fotocamera in de hand.

Het was een uur lopen naar de ingang van het oerwoud, maar dan had je ook wat. We hebben een uur moeten lopen door een koffiebonen plantage, kregen van onze gids (tevens collega barman) te horen dat de koffiebonen plantage maar liefst 925 hectare groot was. Echt bizar groot. Het is de grootste koffiebonen plantage in de deze regio. Voordat we het oerwoud ingingen hebben we ons snel ingesmeerd met DEET, want het stikte er van de muskieten. Na zo'n tien minuten lopen kwamen we de eerste waterval al tegen, echt een mooi gezicht. Een stuk verder lopen moesten we een klein riviertje passeren, waarna we de tweede iets grotere waterval zouden zien. Nou iets groter... deze was aardig groot! Hier hebben we uiteraard een hoop foto's gemaakt. Ook dit riviertje moesten we oversteken, wat natuurlijk gepaard ging met 'in het water vallen'. We waren nog maar op de helft van de route, de rest was continu berg op, waarna we deels berg af gingen en bij een andere rivier de sprong van onze leven hebben moeten wagen. Als je de sprong niet zou halen, dan zou je zeker zo'n tien meter naar beneden vallen in het water en op de rotsen. Gelukkig heb ik en de rest het gered!

Op de Lodge aangekomen (ze kwamen ons bij de uitgang van het oerwoud met de auto ophalen!) waren er twee vrienden van de eigenaren aanwezig, waarvan de man in de sportmarketing & management werkzaam is. Hij is momenteel bezig om iets met tours op te zetten in de buurt van waar wij zitten. Zeer interessant natuurlijk voor ons. Elkaar snel gesproken, omdat hij haast had, maar hebben wel een afspraak staan voor van de week. Netwerken!

Ik moest gelijk aan het werk bij thuis komst, er waren maar een aantal koppels in de Lodge, en allen ook nog eens Nederlands, dus ik had lekker een makkelijke avond.

Morgen zijn we beiden vrij, dus gaan we Turrialba (dichtstbijzijnde stadje) onveilig maken.

Het was een dag vol verassingen!

Hasta mañana.