Vandaag begon m'n shift pas om 14:00 uur, maar was ik zoals gewoonlijk weer om 06:00 stipt wakker. Het begint een gewoonte te worden, een gewoonte waar ik graag van af wil: ik mis m'n rolluik!

Toen ik na het douchen en omkleden de zaal in liep, waren alle gasten al weg. Hadden we het rijk dus weer voor ons alleen. Muziek hard aan, en ontbijten maar. Vandaag heb ik weer een nieuw sapje uitgeprobeerd, het was de beurt aan de Papaya vrucht. Een vrucht die ik gister ook op heb, maar niet te eten was, maar wel lekker om te drinken dus. Vandaag hebben we ook geleerd hoe je de jugos (sappen) zelf maakt. Van de week gaan we ook nog leren hoe we zelf jam maken. Lekker!

Vandaag waren er geen reserveringen, dus hadden we het lekker rustig. Totdat er toch nog twee keer twee koppels binnen kwamen druppelen. Gelukkig was de eigenaresse toevallig net in de Lodge, want we weten nog niet precies hoe het in checken gaat. Van deze twee koppels bleef er maar 1 avond eten, dus hoefde er maar 1 tafel gedekt te worden. Easy job dus voor de hele avond.

Twee jaar geleden, na mijn middelbare school periode, moest ik kiezen voor een vervolg studie. Hierin lag mijn eerste interesse bij de hotellerie. Ik had me dan ook ingeschreven bij de Hoge Hotelschool in Den Haag, werd hier alleen helaas niet aangenomen. Echter is mijn droom om als manager van een hotel te fungeren toch uitgekomen. Wilfred en ik doen werkelijk bijna alle taken in deze Lodge. Van in checken tot taken opdragen aan de werknemers, tot administratieve werk, tot rekening betalen, tot uit checken en etc. De eigenaren zijn maar weinig in de buurt. Alleen de kokkin bleef vandaag achter, omdat er dus plots gasten waren. Een opvallend punt is de hiërarchie, de hiërarchie is hier zeer strikt. Niemand mag in het kantoor komen, alleen de eigenaren én Wilfred en ik. Heel bizar, want wij zijn hier nog geen eens één week. De werknemers, we nemen als voorbeeld de schoonmaaksters, mogen het kantoor niet inlopen, maar moeten bij de ingang van het kantoor aan ons vragen of dat wij nieuwe zeep voor hun willen pakken, of bijvoorbeeld een potlood.

Tijdens het diner was er weer een hevig onweersbui. Dit maal zo hevig dat de bliksem even in sloeg en de lampen voor zeker 2 seconden uitgingen, maar gelukkig weer aansprongen. De kokkin heeft heerlijk gekookt voor ons. Chayota soep, biefstuk met rijst en aardappeltjes en als toetje chocolade mousse. Alleen was de mousse zó zoet, dat ik deze heb moeten laten staan. Ik hoop dat ik na deze vier maanden nog tanden over heb, want alles is hier zo ontzettend zoet.

Het is pas 21:00 uur en ik moet nog 1,5 uur, maar heb het gevoel dat het 04:00 uur in de nacht is. Ik kan nog steeds niet wennen aan het tijdverschil.

Gelukkig mag ik morgen wel weer wat langer blijven liggen dan Wilfred. Ondanks ik pas om 14:00 uur hoef te beginnen, heb ik me zelf voorgenomen om toch om 08:00 uur op de werkvloer zijn, omdat Wilfred mij vanavond na zijn werkshift ook heeft geholpen.

Ik ga nog wat administratieve werk doen en dan m'n bed op zoeken.

Hasta manaña!