Het was een lange dag voor Geer & Goor in Costa Rica. Stonden zoals ‘gewoonlijk’ weer vroeg op, omdat meneer Zon dwars door de gordijnen scheen. Zelfs onze collega’s zeiden dat we al vroeg aan de ontbijt tafel zaten.

Vandaag was onze eerste stagedag. Deze begon echter pas om 14:00 uur, dus hadden we nog een hele ochtend om te relaxen. Nja, het was niet echt relaxen, hebben aan onze stageopdracht moeten werken.

Rond de middag kregen we een nieuwe kamer toegewezen, die stukken groter is dan de vorige kamer. Gelukkig maar, want we hebben een hoop zooi bij (typisch Geer & Goor).

De nieuwe gasten zouden pas rond een uurtje of vijf komen, dus mochten we ’s middags weer lekker zelf kokkerellen. Een broodje met gebraden kipfilet, gebakken uitjes, sla, tomaat en komkommer. Een lunch waarbij als je het op had, naar meer snakte. Ja moeders, koken gaat me goed af hier.

Na de lunch gingen we weer aan het werk in ons kantoor (als je de foto op m’n Facebook hebt gezien weet je dat we een aardig tijdelijk kantoorpand hebben), maar moesten al gauw stoppen, want computerwerk zat er niet meer. Binnen een korte tijd werd het helemaal grauw buiten en hoorde je de ene grote knal na de andere… onweer! Het internet moest dus weer uit. (paar dagen geleden was namelijk het internet in de Lodge gebruikt lag heel het internet voor een paar dagen plat.) Dit gaf ons mooi de gelegenheid om ons op te frissen en om te kleden voor de eerste stagedag.

We zouden vandaag een groep van 20 Nederlanders ontvangen, en nog een ander koppel. Er werd van ons verwachten dat wij ze zonder problemen konden in checken, naar de kamers brengen, de tafels dekken, de gasten aan tafel serveren, alles afruimen en alles weer opdekken voor het ontbijt van morgen, zonder te weten waar alles ligt en alles moet/hoort te liggen. (typisch Geer & Goor) Een onmogelijke taak dachten wij zo, zonder onze bedrijfsleider bij ons in de buurt te hebben. Conclusie: het verliep allemaal perfect! Althans niet helemaal perfect. De gasten begonnen te klagen over het internet (ik zelf ook), onze collega die het internet had uitgezet was vergeten om het aan te zetten en was al naar huis gegaan, en zelf kregen wij het ook niet aan de praat. Naast dat sprong om 21:00 uur het licht in heel het hotel uit, maar hebben we het romantisch gemaakt met een hoop kaarsen. Het blijkt een gewoonte te zijn dat de elektriciteit af en toe uitvalt, maar binnen een uur springt het dan ook weer aan. Alleen vandaag niet. Het is momenteel zo’n drie uur later, maar hebben nog steeds geen elektriciteit.

Vandaag is er een nieuwe Duitse stagiaire in de Lodge gekomen. Helaas niet helemaal naar onze verwachting…. Zij blijft een maand langer dan ons in de Lodge.

Morgen begint m’n werkdag weer om 14:00 uur, en die van Wilfred om 06:00 uur. Wat een gelukkig!

Hasta manaña chicos en chicas