Hier weer een update vanuit het niet al te zonnige Costa Rica. Van verschillende mensen kregen we te horen dat november een super maand zou worden, maar heb er weinig van gemerkt. Weinig zon gezien. Dat is dan nog niet het ergste, maar je wordt niet al te vrolijk als het heel de dag door regent en het zicht niet meer dan 20 meter is. Op zulke dagen wil je dan toch liever op plekken zijn als Miami of Curaçao. Maar we hebben nog hoop, volgens anderen wordt december juist een mooie maand.

De dagen tikken langzaam maar zeker weg. Dit gaat alleen maar sneller doordat ik het goed naar m'n zin heb. Het is elke dag weer volop genieten met de collega's (en vaak ook met de gasten in het hotel) en m'n Spaans gaat met sprongen vooruit. Nu mijn Spaans volgens de collega's al op een aardig niveau is, is het nu de beurt aan de collega's om een vreemde taal te leren. Jup, ze willen Nederlands leren en we hebben ze dan ook al een aantal woorden geleerd. De eerste twee woorden die we aan alle werknemers hebben geleerd, en nog steeds lachwekkend blijft, zijn de woorden: aapies en poepies. Het is nu dan ook elke: 'Buenas dias poepies?' (vertaling: goedemorgen poepies) of 'Vamos a comer aapies' (vertaling: laten we eten aapies). Het derde woord dat de meesten al snel onder de knie kregen was het woordje 'lekker', maar natuurlijk wel met het handje zwaaiend langs de oor. 'Usted gusta el pan de ajo? Si, muy lekker!' (vertaling: Vind je het stokbroodje met kruidenboter lekker? Ja, heel lekker!).Natuurlijk konden de slechte woorden niet achterblijven en kunnen ze ook al aardig wat schelden in het Nederlands, maar omdat de collega's toch een beroep uitoefenen waarin service hoog in het vaandel staat, leren we ze ook woorden en zinnen die elke dag voorkomen in de hotelwereld. Zo zijn we dan ook wel weer. Het mooiste is dat de Nederlandse woorden door de collega's ook thuis worden gebruikt en al gauw heel de familie roept: 'hmm, muy lekker'.

Om terug te komen op de 'pan con ajo'.. Het is natuurlijk wel erg makkelijk en luxueus als de chefs de maaltijden voor ons maken, maar zelf wat koken is ook leuk. Kokkerellen, iets dat we steeds vaker doen. Bruscetta's (ik heb de pan con ajo wat luxer gemaakt) en nasi zijn dan toch wel mijn specialiteiten. Een van deze dagen ga ik een paar avonden meedraaien in de keuken en hopen zo wat bij te leren op het gebied van koken, om vervolgens een mooi diner klaar te maken voor m'n familie thuis. Een mooi cadeau om zo mijn ouders te bedanken voor deze stage mogelijkheid in het buitenland!

Wilfred en ik hebben ontzettend vaak veranderd van eindopdracht, maar zijn er eindelijk (al een tijdje hoor) uit wat we nou gaan inleveren. Het wordt een groot plan wat volledig over het hotel gaat en de elementen marketing, promotie, communicatie én sales bevat, waar uiteindelijk een duidelijke strategie uit komt rollen die de eigenaren van het hotel kunnen/moeten gaan nastreven voor de aankomende vijf jaar. Daarnaast worden er brochures van verschillende activiteiten gemaakt. Er is namelijk zoveel te doen in de buurt, maar het is ook handig als de gasten dat weten. En als derde wordt er een basisplan opgesteld voor een jaarlijks event in het hotel, waarbij de scholieren van de drie dichstbijzijnde scholen de dag van hun leven kunnen hebben door kookles te krijgen van de chefkok in de Tropical Cooking School, te leren klussen in het klushok met de klusjesman, een speciale cocktail cursus krijgen van de barman, verschillende compentitieve (typische Nederlandse) spelletjes doen, maar daarnaast ook het één en ander bij leren over de ecologische aspecten van het hotel. Zo hebben de kids jaarlijks iets om naar uit te kijken, ze hebben al zo weinig hier. En wellicht kunnen ze er later een beroep in vinden. Er wordt namelijk toch ervaring opgedaan in drie beroepen. Motto: 'een dag om van te genieten met een leerzaam perspectief.' En jullie maar denken dat wij hier alleen maar vakantie vieren, feesten en Bacardi drinken!? Schaam jullie!

Vandaag hebben we weer een meeting gehad met onze stagebegeleider en ze was zeer tevreden met het werk dat we tot nu toe hebben. 'Hoppa steek die maar in je zak!' Tevens hebben we het gehad over onze vertrekdatum. Dat was toch wel een beetje gek. De tijd is opeens zo snel gegaan. In het begin ging de tijd juist erg langzaam, en vroeg je jezelf af of dat vier maanden niet erg lang is. Hell no... de tijd vliegt om! Over precies 1 maand laten we een hoop lieve en leuke mensen achter ons, maar gaan we wel met een grote experience die we hebben opgedaan richting Miami. Waar we een week zullen vertoeven om 'bij te komen' en Oud & Nieuw te vieren met niemand minder dan DJ Afrojack! Vervolgens zullen we terug keren naar Costa Rica om 1 nacht te overnacht in een hotel in San Jose en de volgende dag vroeg naar het vliegveld te vertrekken en richting huis te vliegen.

Ondanks de tijd voorbij vliegt is het nog laaaaaaaaaaaaaaaang niet zo ver, althans zo moeten we maar denken! We hebben nog een hoop te doen voor school en daarnaast wil ik zelf nog een hoop doen in dit prachtige land. Het is helaas niet meer mogelijk om naar de pacifische kust te gaan, maar wat nu niet kan, kan altijd nog. Ik zal zeker ooit een keer terugkeren, om alle mooie plekken te bezoeken, waar ik nu niet de tijd voor had. Drie dingen die ik nog wel heel graag wil doen en dan ook echt ga doen voordat ik naar Nederland vertrek zijn: de actieve Turrialba vulkaan bezoeken, raften op de hevige Pacuare River én een vrije val van 80m doen, oftewel BUNGEE JUMPEN!

¡Hasta luego poepies - Pura Vida!