Hier weer een verhaal vanuit het verre Costa Rica. Het is weer een tijd geleden dat ik wat heb gepost, maar dit kwam dan ook omdat ik er totaal geen tijd voor heb gehad. Waarom? Dat gaan jullie nu lezen!

Het laatste verhaal dat ik geplaatst heb was op 25 oktober, dus laat ik dan maar bij 26 oktober beginnen. (Ik heb namelijk van elke dag in korte zinnen opgeschreven wat ik op die dag heb meegemaakt, zodat ik jullie in een later stadium toch nog op de hoogte zou kunnen brengen)

Woensdag 26 oktober

In m'n laatste verhaal had ik het er over dat ik een aantal dagen vrij zou nemen, om iets anders te doen dan dat ik eigenlijk hoor te doen hier in Costa Rica. Dit kwam namelijk omdat Richelle, de dame uit de verhalen over Panama, een aantal dagen naar Guayabo Lodge zou komen en het voor haar natuurlijk niet leuk is als ik volle bak aan de studie zit. Samen met Wilfred reden we in de auto van de baas naar Turrialba om Richelle op te pikken. In de Lodge terug gekomen moest ik gelijk aan het werk. Tussendoor kreeg ik nog de gelegenheid om samen met Wilfred en Richelle te dineren, en kregen we in plaats van 'stagiaire voedsel' (waar overigens niets mis mee is) dit keer een heerlijk diner die speciaal door de chef-kok was klaar gemaakt. Pura Vida!

Donderdag 27 oktober

Omdat we gisteren op tijd naar bed waren gegaan, kwamen we vandaag dan ook niet al te laat uit bed. Als ontbijt een heerlijk broodje met ei en pannenkoekjes met stroop, speciaal door Yadira klaargemaakt. Wat een luxe leven heb ik toch ook hé? Daarna heb ik aan m'n marketingplan gezeten, dit omdat het weer niet echt mee zat en er verder dan ook niet veel te doen was. Verder dan eventjes met de auto van de baas naar het plaatselijke supermarktje om wat boodschapjes te doen, kwamen we niet op donderdag. 's Avonds moest ik weer aan het werk en hebben we net als op woensdag heerlijk mogen genieten van Cali (de chef-kok) zijn kookkunsten. Het heeft toch zo z'n voordelen als je vrienden uitnodigt in de Lodge. Later op de avond, wanneer de gasten allen naar hun kamers waren vertrokken, hebben we met z'n drietjes film gekeken. Dit alleen niet voor lang, want precies om 5 voor half 11 (na half 11 zit mijn shift er op), ging de telefoon over en wilden 3 personen zich nog inchecken. Ik kon ze moeilijk weigeren, maar had er niet zo'n trek in om naar buiten te stappen, 300 meter te klimmen/lopen en de poort voor ze te openen. Bij terugkomst ben ik na het inchecken dan ook meteen m'n bedje in gekropen. Chagrijnig!? Jup!

Vrijdag 28 oktober

In plaats van vroeg op staan bleven we vandaag lekker liggen en kwamen we net op tijd in de ontbijtzaal, voor dat alles opgeruimd zou worden door m’n vriendin Yadira. 's Middags zou er een grote groep inchecken, waardoor ik besloot om een hoop drank voor de bar in te slaan. Normaal gesproken geef ik het briefje met de verschillende alcohol flessen erop geschreven af aan de baas, waarna hij het haalt, maar dit keer mocht ik samen met Richelle Turrialba induiken om de flessen en overige boodschapjes te halen. Hier hebben we dan ook gelijk de hele dag vertoeft en zijn we precies op tijd terug gekomen in het hotel, waardoor ik direct aan het werk kon. Meestal als er groepen in het hotel verblijven, maakt de chef-kok een buffet klaar. Dus in plaats van een heerlijke diner, aten we vandaag van het buffet. Daarna hebben we gerelaxt bij de openhaard en vervolgens, na de zware werkdag, heerlijk onder de dekens gedoken.

Zaterdag 29 oktober

M'n eerste vrije dag, waar dan ook gelijk van genoten moet worden. We besloten naar een grote stad te gaan, maar omdat we te laat wakker werden, was het niet meer mogelijk om naar San Jose te gaan (voor de tweede keer al!). Richelle en ik besloten dus om naar Cartago te gaan. In Santa Cruz was het niet al te lekker weer, het was zelfs koud, waardoor we met vestjes aan en een paraplu in de hand richting Cartago vertrokken. Echter was het na de lange reis, heerlijk weer in Cartago.. de vestjes gingen dus uit en liepen we daarmee in de hand + de paraplu. Ik was al een keer eerder in Cartago geweest, maar toen regende het ontzettend hard en had ik dus niet al te veel van de stad gezien. Dit keer was het anders: ik heb alle hoeken van het centrum gezien, ben bij het voetbalstadium van Cartago geweest en na zomaar een gebouw binnen gelopen te zijn, bleek ik midden in een mooie museum te staan, waar geen eens entree voor betaald hoefde te worden. We namen op tijd de bus terug naar de Lodge, en zijn na het avond eten richting Charlies vertrokken. Het zou een drukke avond worden, omdat het Halloween avond was. En druk was het! Je kon je kont niet keren en je stond tegen iemand aan. Maar dit mocht de pret niet drukken, we hebben er een feestje van gemaakt!

Zondag 30 oktober

Zondag was een echte (Nederlandse)zondag. Een zondag om bij te komen van de zaterdagavond en je klaar te maken om op maandag weer aan de slag te gaan op school of werk. Ik hoefde alleen niet aan de slag de volgende dag. In plaats van aan de slag te gaan, had ik een aantal vrije dagen gekregen en wilden Richelle en ik er op uit. La Fortuna, een plaatsje wat noordelijker in Costa Rica, blijkt een enorme toeristen stadje te zijn, waar dan ook een hoop adventure activiteiten te doen zijn, maar daarnaast ook heerlijke Hot Springs & Spa’s te vinden zijn. Van de gids, die met een groep in het hotel verbleef, kregen we een hotel door waar we zeker moesten overnachten, omdat het over zwembaden en jacuzzi's beschikt en het niet al te duur is, voor wat je krijgt. Dat werd dus het plan. Niet al te laat richting de kamer, om de trolley in te pakken en het bed in te duiken om de volgende dag fris en fruitig en vroeg de dag te beginnen en de bus richting La Fortuna te nemen!

Maandag 31 oktober

De wekker ging om half 7, want de bus van 8 uur moest en zou gehaald worden. Beneden aangekomen had Yadira weer een heerlijk ontbijt gemaakt en gingen we na iedereen gedag te hebben gezegd richting de bus. We namen de bus naar Turrialba en van Turrialba de bus naar San Jose. San Jose is zó groot, en er zijn zoveel verschillende eindbushaltes, dan men per taxi naar de andere bushalte gebracht moet worden. Dit hadden wij dus ook, wat later bleek dat het lopend echt niet te doen was. Dit is dan iets dat wij in Nederland niet kennen (voor zo ver ik weet). In San Jose namen we de bus richting La Fortuna, maar moesten we eerst overstappen in Ciudad Quesada. In totaal hebben we acht uur gereisd. Best lang. We besloten in plaats van rond te lopen en op zoek naar een hotel te gaan, direct naar het hotel San Bosco te gaan. Het zag er goed uit en de prijs voor een kamer was dan ook redelijk.. dit werd het dus. 's Avonds wilden we luxueus uit eten en werd ons het vier en halve ster restaurant Don Rufino aanbevolen. Dit was werkelijk waar het lekkerst dat ik tot nu toe op heb ik Costa Rica. Met een lekker wijntje erbij was het een overheerlijke diner en erg gezellig.

Dinsdag 1 november

We werden net op tijd wakker voor het ontbijt, en gingen dan ook als laatst aan tafel in de ontbijtzaal. Ik was benieuwd naar wat ze allemaal te bieden hadden, maar dit was toch minder dan dat er in Guayabo Lodge aangeboden wordt. Pluspunt voor Guayabo Lodge! Na het ontbijt hebben we ons omgekleed en zijn we het zwembad ingedoken, waarna we vervolgens een tijdje in de jacuzzi hebben gezeten. Het was heerlijk genieten, en ik mis m'n bubbelbadje in Nederland nu dan ook wel. Heerlijk tranquillo zitten/liggen en je laten verwennen door de bubbels. We vonden dat we ons nog niet genoeg hadden verwend en besloten om naar Baldi Hot Springs & Spa te gaan. Een Spa center met 25 verschillende zwembaden, die allen van temperatuur verschillen. De temperaturen verschillen van de 34 graden t/m de 67 graden. Baldi is echt een super mooie plek, en echt een aanrader als je in La Fortuna verblijft. Het was net als of je in een paradijs was. Overal palmbomen en andere groene planten, een hoop kleurtjes er tussendoor, de ene zwembad nog groter en/of warmer dan de ander, glijbanen, watervallen, chill plekjes, stenen ligbedden in het water, barren in het water, cocktails, leuke muziek op de achtergrond... wat wil je nog meer? - Eten! Nou, ook dat was perfect, maar minder lekker dan Don Rufino! We namen een voorgerecht, dat zoveel was dat het eigenlijk genoeg voor de hele avond was. Toch gingen we na een uurtje in het hotel geluierd te hebben op zoek naar een restaurant, waar we onze hoofd maaltijd gegeten hebben. We kregen onze eten om precies te zijn om 23:30, aardig aan de late kant niet waar.. Omdat het die avond erg hard regende en er weinig mensen op de straten te vinden waren, besloten wij ook maar richting het hotel te gaan.

Woensdag 2 november

We kwamen weer net op tijd aan bij het ontbijt en na geïnformeerd te hebben bij de receptie kwamen we er achter dat we vandaag weer de bus naar Turrialba moesten nemen. We hadden gehoopt dat er op donderdagochtend, heel vroeg in de morgen, een bus richting Turrialba zou gaan, zodat ik als nog op tijd op het werk zou verschijnen, maar dit bleek dus niet zo te zijn. De bussen gaan alleen maar 's middags. Wat moesten we dan al die tijd doen in La Fortuna? Een tour duurt te lang, en een halve dag in de jacuzzi is ook niet het einde. Een massage? Ja, dat was de oplossing om onze tijd op te vullen. Alsof we ons nog niet genoeg verwend hadden in Baldi, liepen we naar de eerste de beste tour operator, die ook massages 'verkoopt'. Beiden gingen we voor een 'nek, rug en schouder massage'. Hierbij werd ook de borst gemasseerd en de rug werd met hotstenen gemasseerd, onwijs genieten! Dit versoepelde de terugrit dan ook wel een beetje, die dit keer langer dan 8 uur duurde. Achja, je moet er iets voor over hebben, niet waar. We vertrokken om 2 uur uit La Fortuna en we kwamen uiteindelijk half 1 (de volgende dag) in het hotel aan. In Turrialba aangekomen, hadden we zo'n ontzettende honger, dat we opzoek gingen naar een restaurantje. Alles was dicht toen we aan kwamen, waardoor we richting Charlies vertrokken en daar een hapje gingen nuttigen. Maar wat was dit dramatisch! We bestelden beiden iets op een Pita broodje, kregen we na 10 minuten pas te horen dat er geen Pita was. We bestelden een ander brood gerecht.. ‘oh nee sorry, we hebben helemaal geen brood’, maar jullie mogen nu alles van de kaart kiezen op de kosten van de baas. Waardoor wij natuurlijk de twee duurste gerechten kozen, maar ook deze waren niet te vreten. Gelukkig maakte het cocktailtje (en dat het eten gratis was) alles weer goed.

Donderdag 3 november

We maakten er een rustig dagje van. Om bij te komen van de lange rit. Op de terug weg zaten we namelijk vijf uur lang in de bus, in 1 stuk door. Dat hakt er toch best in, en erg comfortabel zit je ook niet in deze bussen. ’s Avonds werd het voor mij weer een drukke avond, heel het hotel zat weer vol. Zulke dagen zijn dan ook wel beter, maar niet op momenten dat je je niet zo lekker voelt. Ik begon me een beetje ziekjes te voelen en kwam er al snel achter dat dat door de dag in de Hot Springs kwam. Elke keer een bad van meer dan 40 graden induiken en als je er uitstapt is het 20 graden. De verkoudheid begon dus op te komen. ’s Nachts werd dit alleen maar erger en lag ik een uur te rillen in bed. Gelukkig had ik leuke gezelschap! In de middag heb ik overigens nog een gesprek met m’n stagebegeleider gehad en heb een goede beoordeling gehad en kreeg ik een hoop lovende woorden te horen.

Vrijdag 4 november

De dag brak aan dat ik eindelijk weer wat rust zou krijgen. Richelle zou der reis weer vervolgen, waardoor ik weer tijd voor m’n schoolwerk kreeg (grapje). Ik zette ’s ochtends vroeg Richelle af bij de bus en deed de boodschappies die ik moest doen in Turrialba, waarna ik weer op tijd in het hotel terug kwam om alles klaar te zetten voor de mijn shift. Er zouden namelijk 60 mountainbikers en supporters overnachten in het hotel. In Costa Rica heb je jaarlijks het event Costa Rica Trophy Bike en de tour loopt langs het hotel, super vet natuurlijk. Alleen liep niet alles zoals Wilfred en ik voor ogen hadden. Met zo’n groot jaarlijks event moet er veel meer gedaan worden, dan dat nu gedaan werd. Er moet een feestje van gemaakt worden en etc. Dit keer hadden we niet meer dan een sandwiches bar. Erg jammer, maar iets om mee te nemen voor volgend jaar!

Zaterdag 5 november

Ik begon de dag vroeg om aan school te werken, verder aan de analyses te werken en het tweede voortgangsverslag af te ronden. ’s Avonds werd het weer een drukke avond en kwam de dochter van de bazen ons helpen. Leuke avond, waarin we veel hebben gelachen. Uiteindelijk hebben we met nog een aantal gasten tot 11 uur ‘s avonds gezeten en zijn we daarna naar Charlies vertrokken. Zaterdagavond Charlies time! Dit is een hele gezellige avond geworden, waarbij we samen met de eigenaar van de tent boven in de VIP belandde, op zijn kosten dronken en het over zaken als de inkomsten en uitgaven van de tent hadden. Dit maak je niet overal mee.

Zondag 6 november

Weer een gewone zondag voor mij, zoals ik ze ook vaak in Nederland heb. Uitslapen, een vluchtige blik op m’n schoolwerk werpen en aan het werk gaan. Weer een avond waar in het hotel helemaal vol zat. Dit is dan ook wel beter, beter dan een klein groepje, waarbij we met 3 man personeel staan en je zelf het gevoel hebt dat je overbodig bent. De aankomende dagen zitten we helemaal vol, dus dat komt wel goed!

Dit waren de verhaaltjes die ontbraken op m’n blog. Ik ga vanaf nu proberen om elke dag weer een verhaal te posten. Allereerst even aankijken of het wel zin heeft, want de aankomende dagen wordt voornamelijk werken werken en nog eens werken, voor zowel aan school als in het hotel.

Ik hoop dat jullie genoten van hebben van de verhaaltjes. Ik zal in de loop der week nog wat foto’s online plaatsen, maar als je de foto’s nu al wilt zien kan je ze op m’n Facebook bekijken.

¡Hasta mañana – Pura Vida!